Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Wednesday, February 05, 10:58:24 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: [1], 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: eetstoornis? |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Friday, April 21, 10:53:07 In reply to: linda 's message, "eetstoornis?" on Thursday, April 20, 19:29:56 Lieve Linda, Heel moedig dat je hier een bericht hebt durven schrijven. Wat me gelijk opvalt is dat je het woord probleem tussen haakjes schrijft, alsof je nog twijfelt of het echt wel een probleem is en/of het probeert af te zwakken dat er serieus dingen aan de hand zijn met jou. Ik zou er niet aan twijfelen, verslaafd zijn aan laxeermiddelen is niet goed en bovendien heel schadelijk voor je gezondheid. Je schuldig voelen over eten in combinatie met dat laxeren zou zeker kunnen duiden op een eetstoornis, in ieder geval heb jij een probleem met eten, met je zelfbeeld en met je lichaam. En er spreekt ook onzekerheid over jezelf uit je bericht en waarschijnlijk ook een (misschien wel onbewuste) haat naar jezelf/je lijf. Het is belangrijk dat je jezelf serieus neemt en onder ogen ziet dat dit geen dingen zijn die vanzelf overgaan of normaal zijn. Ik beweer niet dat je gek bent hoor :) maar het is niet gezond voor een jonge meid om te laxeren en te snijden en eetbuien te hebben die je weer compenseert met laxeren. Dit kun je ook niet alleen oplossen. Jouw huisarts heeft zwijgplicht, dat wil zeggen dat als jij een afspraak maakt (maak een dubbele afspraak) dat hij het niet tegen je ouders mag vertellen, huisartsen en therapeuten hebben een beroepsgeheim en dat geldt ook voor als je minderjarig bent. Mijn vraag aan jou is waarom je eigenlijk bang bent dat je ouders erachter komen, vroeg of laat zullen ze het zeker van jou horen. Voel je je schuldig misschien? Ik weet niet hoe het contact met jouw ouders is, maar als jullie een goed contact hebben thuis zouden ze je juist enorm kunnen steunen. Als je het eng vindt om naar je huisarts te gaan zou je ook kunnen overwegen om bijvoorbeeld op school een vertrouwenspersoon te zoeken met wie je kunt praten en kunt zoeken naar wat voor jou goede hulp zou zijn. Maar de huisarts is het beste alternatief, omdat hij je ook door kan verwijzen naar de hulpverlening. En geloof me: je kunt dit niet alleen, hoe langer je wacht hoe erger het wordt en hoe meer schade je jezelf en je gezondheid toebrengt. Het feit dat je bang bent om te gaan bewijst al dat het echt serieus is, dat het niet zomaar iets is van voorbijgaande aard en bovendien speelt het al jaren! Als je behoefte hebt om nog meer te delen kom dan gerust schrijven, soms duurt het even voor je bericht zichtbaar is, omdat ik eerst alle berichten controleer, dat is in het belang van de veiligheid van iedereen hier. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |