Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Friday, December 27, 3:39:38 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: [1], 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ] |
| Subject: Niet of nauwelijks zin hebben om te eten omdat ik me zwaar klote voel. | |
|
Author: Jorrie |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Saturday, January 06, 14:06:29 Hallo allemaal, Eigelijk heel raar om hier een berichtje te plaatsen maar ik heb het gevoel dat ik wel degelijk een probleem heb en na lang nadenken heb ik besloten om hier mijn probleem te plaatsen, in de hoop dat jullie me op weg kunnen helpen. Als je keer op keer teleurgesteld wordt in jezelf en anderen teleursteld door (onderbewust) gedrag, kom je in een visisue cirkel waar het steeds slechter gaat. Ik zal even kort proberen te vertellen hoe het zit, dat ik niet goed eet komt eigelijk pas daarna... Ik ben een jongen van 24 en heb een paar vriendinnetjes gehad echter dit bleef nooit goed gaan omdat ik zelf teveel nog moest leren en dingen door me vingers glipten. Ik zag dingen niet, dingen die normaal zijn en die je zou moeten weten. Dit komt omdat ik in mijn jeugd erg authoritair ben opgevoed door vooral me vader, hierodor heb ik een heel laag zelfbeeld gekregen wat uiteindelijk gelukkig grotendeels is opgelost, ik voel me nu wel goed over mezelf. Ik kwam nooit tot de inzichten dat er wel eens iets mis kon zijn met me, en verstopte me achter een enorm ego en wou de echte wereld om me heen niet zien. Tot het moment dat ik mijn vriendin ontmoette, zij had ook veel meegemaakt in haar jeugd en heeft me geholpen uit huis te gaan en op kamers in een studentenhuis. zonder haar had ik deze stap nooit gemaakt. thuis heb ik erge ruzie gehad met me vader, die me het gevoel gaf me niet te waarderen en die me meerdere keren zonder echt geldige reden me op straat heeft gezet. Dankzij me vriendin heb ik ook de stap te zetten richting therapie.. Er gingen echter nog veel dingen mis, ik moest nog veel leren, erg egoistisch geweest maar ik heb nu het inczicht en het gevoel dat ik het goed doe. ook al gaat het soms nog wel eens fout waar het voorheen 9 van de 10 keer fout ging, gaat het nu nog maar 1 x van de 10 keer fout bij wijze van spreke. Ik ben verandert en ik weet dat ik er nog niet ben, maar ik ben al een heel eind op weg! Echter door de dingen die gebeurd zijn en de fouten die ik heb gemaakt heb ik me vriendin waar ik gruwelijk veel van hou erg veel pijn gedaan. Ik heb geprobeert met haar in het nieuwe jaar een nieuwe start te maken en de oude dingen te vergeten en gewoon te genieten van dat we bij elkaar zijn.. ik heb het echter onderschat voor haar is de pijn nog heel erg groot, en daarom hebben we nu dan ook een pauze van 2 weken dat we elkaar even niet zien. Dit om tot rust te komen. Ik heb gigantisch veel pijn over het verdriet dat ik haar heb aangedaan, dat gevoel is niet te omschrijven, soms heb ik het gevoel dat ik dood ga van binnen en vraag ik me af waarom ik nouw niet gewoon een normale jeugd heb gehad waardoor we veel problemen hadden voorkomen, en waardoor ze nu niet zon pijn zou hebben.. Het enige wat ik nog wil is met haar een nieuwe start, we hebben zoveel doorgemaakt samen en zoveel mooie en fijne momenten. en ook veel momenten van pijn, maar die pijn is nu over het is nu de tijd om de vruchten te plukken van die moeilijke periode die achter ons ligt, en om verder te gaan met mijn therapie zodat ik een nog beter en completer mens wordt. Ik hou zo gigantisch veel van me schatje en het is ontzettend moeilijk dat ze nu twijfelt en even een pauze wil. Hoewel ik wel achter de pauze sta met enorm veel hoop dat we er samen uitkomen en echt gelukkig zullen worden het komende jaar als de pijn in ons hart allebei een plek heeft gekregen en niet meer tussen ons instaat, toch kost de pauze mij enorm veel energie het zou juit goed moeten zijn voor me, maar ik kan er moeilijk mee omgaan dat onze relatie niet meer vanzelfsprekend lijkt op dit moment. Verder zit ik in een studentenhuis waar het niet echt klikt met me mede bewoners.. dit lever ook veel stress op.. ik voel me gigantisch alleen en als ik 1 wens mocht doen zou ik terug gaan naar het moment dat ik haar ontmoet heb en alles anders doen met de kennis die ik nu heb.. We hebben bijna 11 maand en natuurlijk heeft zij ook dingen fout gedaan die ik haar wel kwalijk neem maar zeker kan vergeven, zij heeft mij mijn stomme acties immers ook vergeven (stomme acties in de zin van gedrag, ik ben haar altijd trouw gebleven) dan nu het eet probleem :(:( Ik voel me erg down op dit moment, als ik teveel nadenk kan ik helemaal niet eten. Ik ben bang voor mezelf en schrik dat ik bijna een afkeer krijg om nog te gaan eten. Gisteravond geprobeert een broodje kip met wat brood weg te werken hoewel ik eigelijk helemaal geen zin had in iets ik moet toch eten en ik kreeg bijna overgeef neigingen zo moeilijk kon ik het wegkrijgen :( Maandag ga ik naar de huisarts en ik probeer dan gelijk een afspraak te regelen voor de dietiste. en de spygoloog om deze tijd door te komen. Ik hoop alleen maar dat alles goed komt, wij horen echt bij elkaar ook al heb ik haar erg laten twijfelen diep van binnen weet ze dit ook wel. Het is nu heel moeilijk om door de pijn te gaan maar als we daar door zijn en onze pijn een plek kunnen geven staat niks nog tussen ons in. als we uit deze 2 weken komen, staan we samen nog sterker vindt ik. Maar hoe kan ik mezelf nu aanzetten tot eten? IEdereen zegt ga dit, en ga dat, ga je leven op orde zetten terwijl ik alleenmaar d energie lijk te missen, de 2 weken pauze geven mij alleen maar onrust :( [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
 Re: Niet of nauwelijks zin hebben om te eten omdat ik me zwaar klote voel. | Anja | Saturday, January 06, 23:13:39 |
|
||
| Voor Jorrie | Anja | Sunday, January 07, 19:37:35 |
|
||