Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Sunday, December 22, 2:56:18 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, [3], 4, 5, 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: Uitgeblust en saai...(trigger) |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Wednesday, July 20, 17:37:44 In reply to: Zoë 's message, "Uitgeblust en saai...(trigger)" on Tuesday, July 19, 18:47:36 Lieve Zoë, Ik ben blij dat je weer hebt geschreven en ik hoop dat het je goed heeft gedaan. Zoals je zelf zegt: hier krijg je wel antwoord en steun en je mag hier helemaal jezelf zijn. Ik vind het klote voor je dat het zo slecht met je gaat! Ik kan me ook zo goed voorstellen hoe erg het is als je moeder dat soort opmerkingen maakt! Dat haalt je alleen nog maar meer naar beneden. Wat ze zegt weet je zelf ook wel, dat hoeft zij jou niet te vertellen, ik denk dat jij veel meer behoefte hebt aan een moeder die zegt dat ze er is voor jou en je onvoorwaardelijk steunt wat er ook gebeurt of vergis ik me? Het doet ook verschrikkelijk veel pijn als mensen zoiets zeggen, zeker als het je moeder is. Ze zal het vast en zeker goed bedoelen allemaal, maar het is niet wat jij wilt horen en ik denk ook niet dat het slim is van haar om zulke dingen tegen je te zeggen. Tuurlijk wil je weer "normaal" zijn, een gezonde meid van 22, maar helaas ligt het zo simpel niet inderdaad. Je hebt niet voor niets een eetstoornis, die heb je opgebouwd en dat heeft waarschijnlijk lange tijd geduurd, daar ben je ook niet zomaar van af, al zou je het nog zo graag willen. Het heeft niets te maken met "gewoon je maar overgeven aan wat anderen zeggen en gaan eten", wat je zelf al aangeeft. Als het zo makkelijk was dan zat je nu te smikkelen, maar dat is niet de oplossing... Ik lees tussen de regels door dat jij je verschrikkelijk schuldig voelt over het feit dat je een eetstoornis hebt, klopt dat een beetje? Ik wil jou op het hart drukken dat het niet jouw schuld is, je hebt hier absoluut niet om gevraagd, je schiet er ook niets mee op om jezelf in negatieve zin de schuld te geven van jouw problemen met eten. Het is goed om je te beseffen dat je wel verantwoording kunt dragen over je leven en dat jij de enige bent die een verandering kunt maken, maar pas als je daar zelf aan toe bent! Voel je alsjeblieft niet rot over jezelf lieve schat, want je bent een mooi mens en je doet al enorm je best om je problemen uit te werken, er iets aan te doen, meer dan je best kun je niet doen! Het is misschien helemaal geen slecht plan om op jezelf te gaan wonen, je therapeut heeft gelijk dat het wat je eetprobleem betreft weinig uitmaakt of je nou thuis woont of zelfstandig. Het enige wat zou kunnen gebeuren is dat je in een isolement raakt. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het beklemmend is om als 22-jarige nog thuis te wonen. Is het mogelijk om als tussenfase op kamers te gaan wonen in de buurt van je moeder (op redelijke reisafstand bedoel ik)? Als jij druk ervaart van je omgeving lieve Zoë, zeg het dan tegen de mensen bij wie je dat ervaart, probeer het hen uit te leggen, zeg bijvoorbeeld dat je het verschrikkelijk lief vind van ze dat ze zich zo zorgen maken om je, maar dat die druk van hen juist averechts werkt en jou zoveel spanning geeft dat het eten eerder moeilijker wordt dan makkelijker. Maak vooral duidelijk dat jij niets liever zou willen dan weer een gezond eetpatroon te hebben! Al die conflicten op je werk lijken me zeker niet bevorderlijk voor jouw gezondheid en je psychische en emotionele toestand. Denk je dat dit een tijdelijke situatie is die conflicten onderling of is het iets wat permanent is. Is het op te lossen met elkaar of vrees je dat het alleen maar erger gaat worden? In het laatste geval zou je zeker kunnen overwegen om een poosje te stoppen met werken, misschien even een poos met ziekteverlof als je niet zeker weet of je deze baan op wilt geven. Dat is echt geen schande en dan heb jij even alle tijd om tot rust te komen. Even de druk van de ketel. Ik ken dat eeuwige twijfelen wel hoor lieverd, ik heb dat zelf ook. Bij mij helpt het om dan pas op de plaats te maken, even niets hoeven te kiezen en indien nodig dus tijdelijk afstand te nemen, zoals je ziekmelden. Je hoeft niet persé nu te kiezen, zeker niet als je nog zo twijfelt. Haal zelf dus die druk weg, je mag alles maar je hoeft niets. En je bent inderdaad slim genoeg om alle voors en tegens te weten. Even de situatie loslaten is denk ik beter dan voortdurend jezelf op te fokken met het idee dat je iets moet beslissen. Er is geen deadline, doe rustig aan, neem je tijd! Alvast heel veel plezier in Utrecht, ik hoop dat je er een super gezellige tijd zult hebben met jouw vriendinnen (wat een schatjes dat ze dat voor jou hebben georganiseerd, helemaal toppie!). Lieve Zoë, een dikke knuffel terug voor jou, ik wil je heel veel kracht toewensen en ik hoop dat je weer vaker komt schrijven, omdat het jou oplucht en omdat ik het fijn vind dat je hier bent, je bent een prachtmeid en heel waardevol hier op het forum hoor! Liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: Uitgeblust en saai...(trigger) | maxie | Thursday, July 21, 14:56:47 |