Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Sunday, December 22, 2:33:56 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, [3], 4, 5, 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: Dit nog |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Tuesday, August 02, 15:33:51 In reply to: Melanie 's message, "Re: Dit nog" on Tuesday, August 02, 13:23:59 Lieve Melanie, Het is zeer herkenbaar zelfs, het afscheid "moeten" nemen van het oude vertrouwde patroon dat jou nog enige veiligheid bood. De drang om te snijden, de eetstoornis, het zijn als het ware stukjes van jezelf geworden, en het is heel moeilijk als je daar zo aan gewend bent geraakt om een ander, positiever, gezonder en liefdevoller, patroon aan te nemen. Toch kan het, maar het vraagt wat inzet en inspanning en vooral: motivatie! Voor de buitenwereld die dit soort problemen niet kent kan het raar lijken dat je de neiging voelt om terug te vallen en dat je het moeilijk vindt om dingen als snijden en vervallen in je eetstoornis, niet meer te doen. Maar ik weet hoe moeilijk dat is hoor! Je maakt een behoorlijk heftige tijd mee als ik jouw bericht zo lees, relatie die over is en nieuwe woonruimte moeten zoeken zijn behoorlijk ingrijpend. Ik hoop dat je ook real life steun krijgt bij dit proces, het zal vast en zeker dingen bij jou oproepen. Is jouw relatie voorbij wegens je ervaringen met seksueel misbruik? Ik vind het een moedig plan om met je ouders, broer en zusje te gaan praten. Een ding wil ik je wel zeggen, ik herken het trouwens ook hoor, voor jouw gevoel heb jij als kind misschien heel duidelijke signalen afgegeven, maar voor de buitenwereld, dus ook je ouders en broertje en zusje, waren die signalen waarschijnlijk niet duidelijk. Dat is niet omdat ze niet van jou houden en/of geen oog hebben (gehad) voor hoe jij je voelde, ze kunnen geen gedachten lezen. Als jij niets hebt verteld vroeger dan valt hen dat niet echt te verwijten. Natuurlijk weet ik niet hoe een en ander is gegaan vroeger toen jij werd misbruikt, of je ouders toen in de buurt waren, etc. Maar het is heel goed om het te gaan vertellen. Jij bent niet schuldig aan het misbruik, de schuld ligt bij de dader(s) en jij mag nu praten. Het verleden is voorbij, je bent nu geen bang klein meisje meer, je bent nu een jonge vrouw en jouw verhaal mag gehoord worden. Leeft die opa van jou nog? Heb je hem geconfronteerd met wat hij jou heeft aangedaan? Natuurlijk zal het je ouders en broer en zusje pijn doen om te horen wat het misbruik met jou heeft gedaan, dat is logisch want ze houden van jou. Het is niet jouw schuld dat je dit hebt meegemaakt hoor! Jij kwetst hen niet, hou dat goed voor ogen. Jij kon er niets aan doen! Het schuldgevoel dat je met je meedraagt is heel herkenbaar, maar probeer het van je af te zetten, je bent onschuldig en je hebt recht op steun en liefde om die vreselijke dingen van vroeger te verwerken en een plek te geven in je leven. Het zou geweldig zijn als jouw ouders, broer en zusje je daarbij kunnen helpen, dan gaat het makkelijker. Je bent hier altijd welkom, Melanie! Liefs en veel sterkte! Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |