VoyForums
[ Show ]
Support VoyForums
[ Shrink ]
VoyForums Announcement: Programming and providing support for this service has been a labor of love since 1997. We are one of the few services online who values our users' privacy, and have never sold your information. We have even fought hard to defend your privacy in legal cases; however, we've done it with almost no financial support -- paying out of pocket to continue providing the service. Due to the issues imposed on us by advertisers, we also stopped hosting most ads on the forums many years ago. We hope you appreciate our efforts.

Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your contribution is not tax-deductible.) PayPal Acct: Feedback:

Donate to VoyForums (PayPal):

Sunday, December 22, 2:24:24Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 12[3]45678 ]
Subject: Re: Voor Melanie (trigger)


Author:
Melanie
[ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ]
Date Posted: Wednesday, August 03, 22:53:34
In reply to: Zoë 's message, "Voor Melanie (trigger)" on Wednesday, August 03, 20:48:25

Lieve Zoë,

Voor mij geeft mijn eetstoornis mij zeer zeker vertrouwen. Het is iets wat ik al ik weet niet hoe lang heb, dus het is mijn maatje. Het is welliswaar verstandelijk gezien geen goed maatje, maar het is voor mij wel een belangrijk maatje.

Weet je ik denk niet in termen van wel of niet erg. Ik denk dat het probleem dat je met je meedraagt voor iedereen zwaar is en of het voor de een zwaarder is als voor de ander, wil niet zeggen dat het erger is dan een ander. Iedereen reageert anders op problemen.

Ze hebben me gelukkig niet gedwongen. Het voordeel toen voor mij was dat ik nog een relatie had, anders was ik waarschijnlijk wel opgenomen geweest in de kliniek. Dus daar ben ik erg blij om. En ik wist ook als ik mijn probleem niet zou aanpakken ik ook uiteindelijk op een afdeling zou belanden en dat was wel het laatste wat ik wilde. Ik zit in de ziektewet, dus heb mijn baan gelukkig niet hoeven opzeggen. In december zit ik een jaar in de ziektewet. Wat voor mij wel waarschijnlijk op korte termijn zal plaatst vinden is dat ik waarschijnlijk per september weer een paar uur in de week mag gaan werken. Gewoon op therapeutische basis, maar het is in ieder geval weer werken. Mij werk geeft mij zeer veel voldoening en ik vind het ook gewoon hartstikke leuk werk :). Enkele van mij collega's die eigenlijk vriendinnen zijn, die bellen zeer regelmatig en we spreken ook zo nu en dan iets af, dus dat is wel gezellig. Verder heb ik van ongeveer 5 collega's tijdens mijn ziek zijn een telefoontje gekregen, dus dat is wel fijn en van de andere 10 of zo gewoon niets, maar goed daar had ik ook niet zo'n goed contact mee. Bewoners reageren wel allemaal hartstikke lief. Ze denken dat ik overspannen ben, wat ook wel een beetje zo is, maar ze geven me allemaal tips en zijn gewoon ook erg geinterreseerd. Wel moet ik echt waken voor mijn relatie met hun dat zij mij niet gaan zien als een medecliënt.

Ik denk dat je op een gegeven moment als je het gevoel hebt niet verder te kunnen in je individuele therapie je misschien met een beetje druk de overstap zou kunnen maken naar deeltijd. Maar die keuze is geheel vrijblijvend aan jou. Wij hebben op therapie, 2 keer per week psychotherapie, 2 keer per week creatieve therapie en 2 keer per week psycho motoren therapie. Daarnaast hebben we ook nog lijftijd, waar in alle vragen met betrekking tot je lijf gesteld mogen worden en ook worden er thema's behandeld.
Je zegt zelf al er moet op een gegeven moment een tijd komen dat je niet verder kunt, wil of kan en wat je denk ik voor moet blijven is het niet meer kunnen. Ik snap dat dat heel moeilijk is... maar doordat ik het gevoel had het niet meer te kunnen en te willen heb heb ik toen een zelfmoordpoging gedaan. Ik was gewoon zo kapot, maar goed dat moet je dus eigenlijk voorblijven en ik hoop ook zeer zeker voor je dat je dat punt voor blijft!!

We zitten in een groep met 5 vrouwen. Twee vrouwen gebruiken medicatie waaronder ik. Het is dus niet zo dat we er als platgespoten zombies rondlopen. (dat was het beeld dat ik in eerst instantie had)

In het begin van de deeltijd was het voor mij heel moeilijk om emoties van anderen niet op mezelf te projecteren en ze over te nemen of de gevoelens zelfs weg willen maken. Ik heb het een beetje afgeleerd, maar ik blijf toch iemand die graag voor anderen iets betekend.

Het is jou keuze en niemand kan je dwingen of je situatie moet al levend bedreigend zijn voor jezelf of een ander.

Liefs, Melanie

[ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ]


Post a message:
This forum requires an account to post.
[ Create Account ]
[ Login ]

Forum timezone: GMT+1
VF Version: 3.00b, ConfDB:
Before posting please read our privacy policy.
VoyForums(tm) is a Free Service from Voyager Info-Systems.
Copyright © 1998-2019 Voyager Info-Systems. All Rights Reserved.