VoyForums
[ Show ]
Support VoyForums
[ Shrink ]
VoyForums Announcement: Programming and providing support for this service has been a labor of love since 1997. We are one of the few services online who values our users' privacy, and have never sold your information. We have even fought hard to defend your privacy in legal cases; however, we've done it with almost no financial support -- paying out of pocket to continue providing the service. Due to the issues imposed on us by advertisers, we also stopped hosting most ads on the forums many years ago. We hope you appreciate our efforts.

Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your contribution is not tax-deductible.) PayPal Acct: Feedback:

Donate to VoyForums (PayPal):

Sunday, December 22, 3:27:02Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 12[3]45678 ]
Subject: Re: Mijn hart luchten (trigger)


Author:
Flow
[ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ]
Date Posted: Tuesday, August 23, 10:13:21
In reply to: Alicia 's message, "Re: Mijn hart luchten (trigger" on Monday, August 22, 18:24:58

Hoi,

Rot dat je ruzie met je moeder hebt, ik denk dat je moeder het misschien niet helemaal begrijpt. Veel ouders denken, ach...ze zit te snoepen, dat deed ik ook toen ik zo oud was. Als kinderen dan niet eten dan maken ze zich ongerust. Je zou verbaasd staan als je ziet hoe weinig mensen van eetstoornissen weten. Daar kunnen ze natuurlijk niets aan doen maar voor jou is het wel heel rot.
Misschien kun je proberen je ouders dit uitte leggen, ik weet niet of dit werkt maar je kunt het, als je dat wil allicht proberen.
Mijn ouders begrepen het vroeger ook niet. Mijn vader zei na mijn tweede ziekenhuisopname nog steeds: ja maar je moet gewoon eten en dan is het opgelost. Ik was daar toen heel erg boos over, echt woedend, nu weet ik dat hij het gewoon niet begrijpt.

Hoe ik de draad weer oppak? Ik ben gestopt met denken over de lange termijn. Ik begin elke morgen opnieuw. Als ik dan niet kan eten (door bijvoorbeeld een griep) dan denk ik, vandaag begin ik weer. Ik vind dat best wel moeilijk. Want aan de ene kant vind ik dat ik te hard gewerkt heb om het op te geven, te veel therapie en ellende om nu terug te vallen. aan de andere kant vind ik het dan stiekem eigenlijk ook wel een beetje goed van mij dat ik drie dagen niet gegeten heb (het stemmetje van de eetstoornis) en dan vind ik het stiekem zonde om dat op te geven. Ik zeg echt hardop tegen mezelf (nu vinden jullie me echt allemaal hardstikke gek, maar dit werkt voor mij):

JIJ BENT HET ROTTE STEMMETJE VAN MIJN EETSTOORNIS, JIJ MAAKT MIJ NIET GELUKKIG EN JIJ WIL MIJ ALLEEN MAAR BEPERKEN. IK WORD NIET GELUKKIG ALS IK NAAR JOU LUISTER. JIJ PROBEERT MIJN LIJF EN MIJN GEEST TE VERZIEKEN. IK WIL GEZOND EN GELUKKIG ZIJN EN IK GA DOOR WAAR IK MEE BEZIG WAS. IK LUISTER NIET MEER NAAR JOU, JIJ BENT NIET GOED VOOR MIJ.

dat blijf ik dan herhalen en dan dwing ik mezelf iets te eten, de dag daarna gaat het dan weer makkelijker. Ik heb daarbij dan ook een hele lieve man. Die zegt dan ook dat hij het zo knap van mij vind dat ik de draad weer op heb gepakt, hoe trots hij op mij is en hoe sterk hij dit vind. Dat roept hij dan net zo lang en hard dat ik ook trots op mezelf word. Ik ben dan ook blij dat ik weer ben gaan eten omdat ik weet dat ik dan het goede heb gedaan. Ik denk dan "nou, het ging even mis, dat is niet erg want ik heb daar goed op gereageerd, het is niet erg dat het mis gaat, het maakt uit wat je daar mee doet."
Meestal doe ik dan iets leuks voor mezelf (ja ik ga mezelf echt belonen) dit werkt voor mij heel goed.

Ik hoop echt dat je de draad weer op kunt pakken, ik weet dat jij dat kunt, ik weet alleen niet of je zelf weet dat je dat kunt. Ik weet ook dat dit heel moeilijk is, bij mij ging dat in het begin ook niet zo 'makkelijk' als nu. Ik zeg het altijd en ik zeg het nu weer: JE HEBT PAS GEFAALT ALS JE STOPT MET PROBEREN.
Ik hoop ook dat het een beetje lukt met je ouders, ik vond het ook altijd heel moeilijk met mijn ouders. Aan de ene kant wil je ze geen pijn doen, aan de andere kant vind je dat ze niet achter je staan. Ik denk eigenlijk dat je ouders oprecht bezorgd zijn en heel veel van je houden, het is misschien alleen nu moeilijk voor jou om dat te zien. Dat is ook het stemmetje van de eetstoornis, veel mensen met een eetstoornis vinden het moeilijk te geloven dat anderen om hun geven. Dat komt misschien omdat je het moeilijk vind om van jezelf te houden.

Heel veel succes in elk geval,

Flow

[ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ]

Replies:
Subject Author Date
voor FlowAnjaTuesday, August 23, 20:25:41


Post a message:
This forum requires an account to post.
[ Create Account ]
[ Login ]

Forum timezone: GMT+1
VF Version: 3.00b, ConfDB:
Before posting please read our privacy policy.
VoyForums(tm) is a Free Service from Voyager Info-Systems.
Copyright © 1998-2019 Voyager Info-Systems. All Rights Reserved.