Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Sunday, December 22, 3:03:40 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, [3], 4, 5, 6, 7, 8 ] |
| Subject: Voor anja (trigger) | |
|
Author: Zoë |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Sunday, August 28, 20:17:58 In reply to: Anja 's message, "hoe is het nu met je?" on Wednesday, August 24, 10:49:50 Hey Anja, Nah voel me best wel rottig, zeg maar down. Weet niet waarom eigenlijk. Maar ben vreselijk humeurig, heel boos over alles en nog wat. Ik word als boos als de kat naar me miauwt. Niet echt gezond he? Ben nu na 5 weken op mezelf wonen weer thuis. Mijn moeder is alleen op vakantie voor een week. Dus heb het rijk een week voor mezelf. Is wel beter denk ik, want ben niet te genieten. Nu hebben enkel alleen de katten last van me ;) Morgen naar de therapeut, en de zenuwen gieren door mijn lijf. Zoals ik al bij Alicia schreef: ik voel me schuldig. Ik doe vanalles maar niet hetgene wat hij echt van me vraagt. En heb het idee dat ik me gigantisch richt op dat spuitje-therapie, alleen maar om niet aan de rest te hoeven denken. Al mijn aandacht gaat daar ook heen. Ena ;s mensen vragen hoe het met me gaat begin ik ook meteen over die spuitjestherapie. Terwijl...ja nou ik ben daar niet echt voor bij hem natuurlijk. Maar het voelt als een soort dekmantel. Dan hoef ik het niet over die andere dingen te hebben. Wat een theorie he! Heeft me wel 2 weken gekost om dat te zien ;) Heb het met een vriendin over de deeltijd gehad. Op een moment dat ik ontzettend down was. Ik kon niet huilen, maar als ik het wel had gekunt, dan had ik het constant gedaan. Zo'n week had ik. En toen begon ze over deeltijd. En ineens zag ik het licht: dat moet ik misschien toch maar doen.. En die vriendin was het helemaal met me eens. Maar na dat gesprek? Ik was alles ineens kwijt, dat zware op mijn schouders. Dus de volgende ochtend was het eerste wat ik dacht: Pfff, wat dacht ik nou? Dat heb ik helemaal niet nodig om hier uit te komen. Eergisteren vroeg dezelfde vriendin naar mijn plannen om het er maandag met de peut erover te hebben. En toen zei ik dus dat ik het niet meer nodig vond. Ik zag aan alles dat ze daar heel verdrietig van werd. Misschien zelfs boos/ teleurgesteld. En ik voel me daar ZO rot over... Ik heb haar teleurgesteld. Dat is een vreselijk gevoel. Op dit moment voel ik me dan ook zo'n domme, stijfkoppige koe :( Anyway, ik ben blij als de maandag voorbij is...pffff Kus, Zoë [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
 Hoe is het gegaan? | Anja | Monday, August 29, 15:07:44 |
|
||