Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Wednesday, February 05, 11:42:59 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, [4], 5, 6, 7, 8 ] |
| Subject: Re: pffffffft | |
|
Author: Lotte |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Friday, May 27, 22:13:40 In reply to: draculien 's message, "pffffffft" on Thursday, May 26, 21:23:33 Trigger ! Lieve Dracolien, Ik heb je berichtje (en je vorige !) net gelezen. Wat je schrijft herken ik heel goed. Ik ben ook niet van de magerste! Noem me maar gerust dik. Maar net zoals alle anderen die hier op het forum schrijven is omgaan met eten iets dat ons allemaal (dik of dun) moeilijk valt. Allemaal hebben we wel één of ander probleem dat ons eetgedrag beïnvloed. Toch kan ik me heel goed voorstellen dat het fijner zou zijn om hier ook eens een 'dik' bondgenootje te vinden. Dat is de reden waarom ik dan toch maar in mijn pen ben gekropen. Je bent heus niet alleen, Dracolien. Er lopen er nog zoveel meer rond dan jij en ik. Alleen hebben die anderen misschien nog niet de durf of kracht om hier te komen schrijven. In moeilijke periodes eet ik veel maar braak meestal ook alles weer terug uit. Ik hoef me er niet eens voor te forceren. Het komt gewoon vanzelf. En ook al weet ik dat het niet gezond is toch geeft het me nadien altijd een fijn gevoel, zelfs ondanks het pijnlijke braken. Het hoort er bij. Die pijn voelt verdiende straf. Ik kras of snij mezelf niet en daar ben ik blij om. Maar het kicken op de pijn bij het braken is misschien al even erg. Sommigen onder ons willen graag mager zijn. Ik dus niet. Dik is voor mij synoniem van veiligheid. Mensen laten me dan met rust. Vinden me niet aantrekkelijk en blijven weg. Raken me ook niet meer aan en dat vind/vond ik wel fijn. Ik schrijf heel bewust vind / vond want stilaan komt daar verandering in. Door over 'dingen' te gaan praten is er bij mij vanbinnen 'iets' aan het veranderen. Ik word me stilaan bewust dat het misschien ook allemaal wel anders kan. Dat 'dik' zijn niet echt meer hoeft. Dat braken enkel maar een signaal is van dieper liggende problemen. Problemen waar ik helemaal geen weet meer van had. Eigenlijk niet meer wou weten of waarmee ik niet meer te maken wilde hebben. Dat bewustwordingsproces is niet vanzelf gegaan. Ik ben nu bijna een jaar aan het werk met de therapeut van focussen. Het is geen makkelijke weg geweest. Integendeel zelfs: het is hard labeur! Ik heb vaak met mijn handen in het haar gezeten omdat ik tussen het bos de bomen niet meer kon zien. Alles, heel mijn hebben en houden, heel mijn denk- en redeneerwereld stond op z'n kop. Ik wist niet meer wat ik voelde. Om eerlijk te zijn voelde ik in het begin helemaal niks. Ik kon op geen enkel gevoel een naam plakken. Iets waar ik het nog steeds moeilijk mee heb. Maar stilaan kom ik tot de kern van mijn problemen. Stilaan durf ik mijn geheime wereld voor mezelf terug te openen. Dat lucht al een stuk op want 'iemand' (= de therapeut) weet het nu. Er open over praten is een andere zaak. Maar het komt wel. Lieve Dracolien, ik vertel je dit alles omdat je berichtje zo eenzaam klonk tussen al die andere berichten op dit forum. Maar geloof me, we hebben allemaal onze problemen. Je komt er naar mijn gevoel alleen maar uit door confrontatie's aan te gaan. En die zijn meestal niet zo leuk maar wel de moeite waard. Dat geloof ik nog steeds. Warme groet, Lotte [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: pffffffft | Fluffy | Friday, May 27, 22:54:16 |