Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Thursday, December 26, 19:39:47 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
| Subject: Sterkte Fluffy | |
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Sunday, May 08, 19:34:53 In reply to: Fluffy 's message, "Re: Hoe is het gegaan?" on Sunday, May 08, 19:15:03 Lieve Fluffy, Een echte rotdag dus, balen hoor! Maar weet dat na de regen de zon weer gaat schijnen... hou dat goed voor ogen hoor! Je zit in een negatieve spiraal, daarom is het zo lastig hulp te vragen, omdat dit wereldje wat je nu hebt opgebouwd, ondanks de ellende, wel veilig is... voor je gevoel dan, het is voorspelbaar, het is ook monotoon... Als ik jouw woorden zo lees dan krijg ik de indruk dat je je behoorlijk depressief voelt momenteel. Heb je daar vaker last van? En is er altijd een verband met eten/niet eten/braken of treedt die depressie ook op in andere situaties? Fluffy, je zit nu in een sleur, hoe langer je het uitstelt hulp te vragen hoe moeilijker het wordt, hoe enger het lijkt en hoe meer je jezelf wijs gaat maken dat je geen hulp nodig hebt... Want hoe langer je deze toestand in stand houdt hoe "normaler" het wordt voor je, al voel je je nog zo rot, het gaat dan wennen. Vergelijk het maar met een alcoholist, die gaat steeds meer alcohol verdragen en het probleem dat eigenlijk ernstiger wordt steeds verder afzwakken... Het is niet gek dat je denkt dat jouw probleem niet erg genoeg is, dat hebben vele mensen met een eetstoornis. Maar lees je eigen bericht maar eens terug, alsof je iemand anders bent, alsof het een vriendin is die dat heeft geschreven, wat zou jij die vriendin dan adviseren? Ik begrijp dat je je moe en rot voelt en dat je het liefst weg zou kruipen en in je bedje blijven, maar het is goed om je isolement te doorbreken, werken kan daarbij helpen, een wandeling buiten ook... even deze spiraal doorbreken, begin met kleine stapjes, leg de lat niet te hoog, stel jezelf haalbare doelen... Al zie je nu op tegen naar je werk gaan morgen, probeer het toch, je kunt altijd weer naar huis gaan mocht het je niet lukken... En in antwoord op je vraag: ik ben 35 jaar :)) Liefs en sterkte! Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |