Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Wednesday, February 05, 9:54:09 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
| Subject: Mezelf leren begrijpen (trigger) | |
|
Author: L |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Monday, May 09, 22:37:54 Hoi allemaal, bedankt Flow en Anja voor de reacties. Ik reageer niet meteen omdat ik soms echt even aan het nadenken ben over wat jullie zeggen en dat ik het op me moet laten inwerken. Het helpt me in ieder geval zeker. Anja, je zegt dat je directheid is om tot mij door te dringen. Je hebt gelijk, dat werkt ook het beste bij mij. Flow, de relatie tussen paniek- en eetstoornissen was ik mij niet van me bewust, maar het verklaart een hoop. Op dit moment vind ik het zo fijn om even gevoelens te kunnen delen met mensen die weten waar ik het over heb. Wat ik gewoon op dit moment nog moeilijk vind is de tegenstrijdigheid in mijn hoofd. Vandaag bijvoorbeeld een goede dag gehad en allemaal plannen gemaakt voor de toekomst en denk daabij dan bewust/ onbewust dat ik dat probleem met eten wel even aan de kant schuif omdat ik het er niet bij kan gebruiken en dat het waarschijnlijk toch wel weer over gaat. (het valt allemaal wel mee, denk ik dan idd) Dan komt de avond terwijl ik zelfs nog in een goede bui aan het denken ben over alle leuke dingen die me te wachten staan en ondertussen heb ik alweer de bezorgdienst gebeld, wat ik dan een uur later allemaal weer eruit kots. Het begint nu een gewoonte te worden en een afhankelijkheid waar ik gewend aan raak. Ik denk ook wel dat ik mijn problemen het liefst aan de kant schuif en mezelf de tijd niet gun om het te verwerken. Ik heb een paar weken geleden ontzettende liefdesverdriet gehad ( en ja, dan gaat het helemaal fout), maar ik kan dat dan ook niet met iemand bespreken en dan zeg ik tegen mezelf: zo is het nou eenmaal, nou kappen met dat gezeur. Ondanks het feit dat het een hele lieve jongen was, voel ik me sindsdien zo vreselijk vet en onaantrekkelijk. En dus een bevestiging dat ik dat eten niet binnen kan houden want dan word ik nog vreselijker. Ik vond uit de reacties zo herkenbaar dat je vaak naar iets anders zoekt om je te uiten (dat eetprobleem) omdat je het anders niet echt kan. Ik huil bijvoorbeeld ook nooit bij iemand en eigenlijk ook nooit alleen. Terwijl ik soms daar zo'n ontzettende zin in heb. Die troost ofzo, maar ja dan ben ik niet meer sterk. Ik heb geprobeerd het tegen mijn moeder te vertellen dit weekend, maar ik kon het gewoon niet. Word echt even zat van mezelf en mijn wisselende gedachtes. Ik zou willen dat ik het vertrouwen had of de moed om gewoon tegen anderen eerlijk te zijn dat het echt niet goed met me gaat, maar ik vind het zoooo moeilijk om me kwetsbaar op te stellen. Ik weet echt wel dat ik niet eerlijk tegen mezelf ben omdat ik vooral overdag nog denk dat ik het zelf allemaal wel oplos en in de avond kom ik er wel achter dat ik het niet alleen kan. Ik zit blijkbaar weer op mijn dieptepunt te wachten dat ik zo diep in de shit zit dat ik wel om hulp moet vragen. Nou ja, ik ga er nog een uurtje over nadenken en schrijf binnenkort wel weer. Nogmaals bedankt voor de steun en deze forum als uitlaatklep! [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: Mezelf leren begrijpen (trigger) | Anja | Tuesday, May 10, 6:40:21 |
 Nu wel even tijd | Anja | Tuesday, May 10, 15:59:59 |