Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Tuesday, November 05, 15:58:13 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: ik weet het niet goed (trigger???) |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Monday, May 23, 0:27:00 In reply to: Dina 's message, "Re: ik weet het niet goed (trigger???)" on Sunday, May 22, 20:46:00 Lieve Dina, Ik heb dan eindelijk even de tijd maar ik ga er niet een al te lang verhaal van maken want ik ben een beetje moe nu. Allereerst wil ik even zeggen dat je prima formuleert wat er door je heen gaat, het is hier geen klasje Nederlandse taal, etc. je hoeft hier geen examen af te leggen, je verwoordt je zoals het in je opkomt en daar is helemaal niets mis mee, in tegendeel: het is heel goed dat je dat doet, het zou pas echt gevaarlijk worden als je je zou afsluiten voor welke vorm van steun/hulp dan ook. Dus het is goed dat je hier bent, Dina, en het is ook niet erg dat je (nog) niets voor anderen kan betekenen, het is juist heel goed dat je die grens aangeeft. Zoals je wel zult merken ben je echt de enige niet die het nu niet kan opbrengen en dat is logisch met eetstoornissen, als je wereld daar nog om draait en je eet zo weinig dan kost dat heel veel energie, zeker als je dan ook nog SLE hebt. Dus voel je nergens vervelend over, dit forum verplicht je tot niks en je mag altijd langskomen en je verhaal doen, lekker he! Er wordt hier geen tegenprestatie verwacht, al leert bij mij de ervaring dat als je wel anderen ook gaat steunen dit bij jezelf enorm veel power en inspiratie geeft om de strijd aan te gaan met je eigen gebeuren. Dat is de kracht van lotgenotencontact. Het kan je dus ook helpen het kringetje waarin je draait te doorbreken en je leert ook weer veel over jezelf. Maar nogmaals: niets moet! Het is heel logisch dat nu alles zo in een razend tempo zich heeft ontwikkeld er ook een boel komt bovendrijven en het complete chaos kan lijken. Als een vulkaan die spuwt en dan komen er soms onverwachte zaken aan de oppervlakte, sommige dingen verbazen je, andere beangstigen je. Het is de kunst om rust te vinden hierin en het toe te laten. Er niet tegen te vechten, maar gewoon accepteren dat dit nu even is zoals het is. Je gevoelens toelaten ook en er liefde naar sturen, ze horen nu bij jou, morgen zijn er misschien weer andere gevoelens, allemaal stukjes van jou, dus al vecht je er nog zo hard tegen, dat is zinloos, ze komen en ze gaan. Naarmate jij meer rust in je leven hebt zal de wirwar aan emoties ook meer gebalanceerd raken, dan heb je er weer macht over, terwijl je, nu je zo uit balans bent, je machteloos voelt. Dat kan zo aanvoelen, maar achter die wirwar aan emoties ligt ook veel kracht besloten. Je gaat je weg er zeker in vinden, misschien dat je nu niet altijd even leuk naar je omgeving kunt reageren, maar dat is niet erg, zolang je er maar geen levenslange gewoonte van maakt :) Het heeft geen zin om jezelf achteraf verwijten te maken dat je niet iets hebt gedaan om dit te voorkomen, hier maak jij vermoed ik een denkfout, je beweert dat je het had kunnen voorkomen, maar ik denk dat je dat niet kon, als je het écht had gekund dan had je het gedaan, maar je was te bang, je kon het niet, het lukte je niet, want als je dat gevoel wel had gehad, dan had je de boel niet weggestopt, er was dus een goede reden voor waarom je pas nu naarbuiten bent geklapt. In theorie kun je dan natuurlijk zeggen (achteraf) dat je het wel had gekund, maar dat is op rationeel vlak denken. Emotioneel kon je het niet en dat is ook een goede reden/excuus. Praat jezelf dus geen schuldcomplex aan lieve schat, het is zinloos en bovendien niet gebaseerd op de realiteit. De realiteit is namelijk dat je tot voor kort emotioneel niet kon delen met je naasten dat je een eetstoornis hebt. Uit faalangst en andere motieven, neem jezelf dat niet kwalijk, vergeef jezelf alsjeblieft dat het je niet eerder lukte dan in deze levensfase, heus, dat is heel belangrijk. Ik begrijp heel goed dat je er gigantisch tegen op ziet om naar die psycholoog te gaan morgen, zeker als je zoveel last hebt van faalangst, ik vind het echt rot dat je ergens het gevoel hebt dat je examen af moet leggen, dat is echt niet waar, jij mag morgen zijn wie je bent. Probeer niet te veel te verwachten, het is maar een intake, een eerste verkenning, die emotioneel zwaar is voor jou, je hoeft echt niet te veel van jezelf te eisen, het kan niet mislukken. Het feit dat je morgen er naartoe gaat is al een gigantisch groot succes! En van daaruit zie je weer verder, als de therapie eenmaal op gang is gekomen, dat heeft allemaal tijd nodig, je hebt geen haast. Probeer jezelf voor te houden dat jij mag zijn wie je bent, dat je helemaal goed bent zoals je bent, want dat is namelijk zo! Ik heb enorm veel bewondering voor je vechtlust. Al is het zwaar en zul je er nog veel vaker doorheen gaan zitten en zal de chaos misschien nog wel groter worden, bedenk jezelf dat het erbij hoort, dat je omgeving er is om je te steunen, wij zijn er hier voor jou en je psycholoog is er ook voor jou, allemaal om te werken in jouw belang. Weet je nog hoe bang je was het aan de huisdokter te vertellen? En achteraf is dat allemaal heel goed gegaan, idem met je partner. Jij faalt niet, Dina, jij slaagt nu, omdat je nu wel eerlijk bent over je gevoelens. Je bent ontzettend goed bezig, ik begrijp het gemene stemmetje van binnen maar al te goed dat dan gaat roepen dat het niet kan, niet mogelijk is, dat er een addertje onder het gras zit, etc. Laat dat stemmetje of die gevoelens maar razen, maar schenk er verder geen aandacht aan, stop er geen energie in, laat die gedachten maar komen, observeer ze maar identificeer je er niet mee. Gewoon laten gaan en weten dat het vanzelf ophoudt als je er geen energie in steekt, er niet naar luistert. Net als iemand die jou niet zoveel interesseert tegen je staat te razen en tieren. Stel dat je in een de stad bent en er komt een dronkelap op jou af die je niet kent en die begint jou allerlei rare dingen naar je oren te smijten over dat je niet deugt etc. die neem je ook niet serieus... Dan loop je verder, en laat hem of haar roepen... Probeer ook zo met die nare gedachten om te gaan. Een beetje oefenen daarmee en je zult je verbazen dat het dan al snel minder wordt, zie die gedachten/dat stemmetje/die gevoelens maar als een lafaard, die hard roept maar niks in de melk te brokkelen heeft. Gun het zijn spreektijd, maar meer ook niet. En desnoods roep je dan sarcastisch er achteraan, als het stiller begint te worden, "is dat alles wat je me te vertellen hebt meneer de faalangst... ik ben niet onder de indruk..." Maak er een spelletje van als je dat kunt opbrengen! En als het nog niet lukt is dat ook niet erg, later zal het je wel lukken, zolang je maar blijft proberen! Wat je pijn en medicatie betreft begrijp ik heel goed dat je dan moe bent, zeker als het met eten ook niet wil lukken. Heb jij overigens wel eens overwogen om bijvoorbeeld naar een acupuncturist te gaan (wel een arts dan hoor, geen kwakzalver)? Dat kan de boel bijzonder goed ondersteunen namelijk. Ook hoor ik veel goede verhalen over reiki, daar heb ik weinig ervaring mee, op een enkele keer na, en dat was heerlijk! Er zijn best veel goede alternatieven die hand in hand kunnen gaan met je huidige behandelingen/medicatie. Zelf ga ik, als mijn financien het toelaten, naar een chiropractor eens in de zoveel tijd en daar heb ik veel baat bij, is een soort bottenkraker, een chiropractor manipuleert je wervelkolom en extremiteiten, waardoor de boel weer op de juiste plaats komt te staan, tijdelijk weliswaar, maar het helpt bij mij erg goed. Enfin, Dina, ik zei geloof ik aan het begin van mijn bericht dat ik het kort zou houden he ;) ik kreeg weer energie tijdens het schrijven, dat is eigenlijk het leuke ook van zo'n forum, door mij nu even weer met jou bezig te houden zet ik me over mijn eigen vermoeidheid en emoties heen en krijg ik ook inspiratie, want voor veel in het leven geldt dat wat je een ander adviseert vaak ook voor jezelf is! Maar nu is mijn woordenstroom op en ik hoop dat ik je er een beetje mee heb kunnen steunen! Ik wens je heel veel sterkte alvast morgen, ik zal aan jou denken en kom je wel vertellen hoe het is geweest? Natuurlijk als je de energie hebt enzo hoor, ook hier is geen enkele verplichting! Liefs en ik denk aan jou! Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: ik weet het niet goed (trigger???) | Dina | Monday, May 23, 10:36:14 |
|
||
