Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Wednesday, February 05, 13:01:22 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: weer onbegrip (trigger) |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Thursday, April 28, 20:15:04 In reply to: margot 's message, "weer onbegrip (trigger)" on Wednesday, April 27, 9:38:48 Lieve Margot, Wat ontzettend balen dat je je niet serieus genomen voelt door je vader! Ik denk dat hij het wel goed bedoelt hoor, maar dat hij niet zo goed snapt wat een eetstoornis eigenlijk is... Dat het geen kwestie is van "ff afvallen en/of aankomen" en dat het dan beter zou zijn... En dat het ook niet iets is wat je even oplost en/of expres doet. Heb jij wel eens de tijd genomen om je vader uit te leggen wat een eetstoornis betekent voor jou, precies zoals je hier schrijft eigenlijk? Misschien is het een ideetje om de teksten van wat berichten van jou waarin je zelf vindt dat ze duidelijk zijn te printen en ze aan hem te geven met de vraag of hij ze wil lezen... Het mes snijdt namelijk aan twee kanten: veel mensen weten weinig over eetstoornissen, maar zolang je het zelf niet duidelijk maakt hoe het zit bij jou kan je het hem ook niet helemaal verwijten... Jij verwacht dat hij alles begrijpt wat jij voelt, maar lieve Margot, dat is onmogelijk... Als je echt begrepen wilt worden dan kan je niet anders dan duidelijkheid geven aan hem, vertellen erover, praten, praten en nog eens praten... Net zolang tot hij je wél begrijpt. Ik weet niet wat voor man jouw vader is, maar jij weet vast wel een manier om het hem duidelijk te maken... Dat vraagt wel wat van jou. Maar dan bereik je wél dat hij je gaat begrijpen... althans, dan heb JIJ er alles aan gedaan. Als hij het dan nog niet begrijpt is het niet zinvol om door te gaan, dan is het kwestie van acceptatie, er zijn ook mensen die het nooit willen/kunnen begrijpen. Al zou je het nog zo graag willen. Het is pijnlijk, maar wel realiteit. Krampachtig doorgaan met uitleggen heeft dus ook geen zin. Probeer zelf in te schatten wat je al hebt gedaan om hem duidelijk te maken dat het moeilijk is voor je en hoe je je voelt. Ik vind het een supergoed plan om hulp te zoeken op emotioneel vlak. Je school is een goed startpunt. Dit kun je niet alleen namelijk. En het is niets om je voor te schamen. Probeer jezelf de moeite waard te vinden, dan weet je dat je hulp verdient :) Veel sterkte, Margot, ik ben blij dat je ons weer wist te vinden. Je bent altijd welkom! Liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |