Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Sunday, December 22, 2:24:22 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, 5, 6, [7], 8 ] |
Subject:  Re: ff zeure, sorry.. (trigger) |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Friday, February 04, 19:28:51 In reply to: esther 's message, "ff zeure, sorry.. (trigger)" on Monday, January 31, 22:40:38 Lieve Esther, Jij mag hier zo vaak zeuren als je maar wilt, ik denk dat het heel goed is om je gevoelens, hoe verward en angstig ook, te delen, het van je af te schrijven, dat kan al heel erg goed helpen. Ik maak uit je woorden op dat je je eigenlijk heel erg schuldig voelt over het feit dat je een eetstoornis hebt én over het feit dat die eetstoornis weer opspeelt met alle gevolgen van dien. Die schuldgevoelens zijn overigens heel herkenbaar, ik denk dat ik niet de enige ben die dit herkent, ik heb me er ook mateloos schuldig over gevoeld dat "het weer zover was". Gelukkig heb ik dat stuk losgelaten. Je vraagt namelijk niet om een eetstoornis, je staat 's morgens niet op en zegt in de spiegel tegen jezelf: "Laat ik eens fijn mijn eetstoornis weer verergeren..." Een eetstoornis is een ziekte, je hebt ook niet voor niets een eetstoornis, het heeft een functie, het levert je iets op, anders had je hem niet... Lieve Esther, ik denk ook dat het heel belangrijk is om weer hulp te gaan zoeken. Kun je terecht bij de therapeut(en) die je een paar jaar geleden had? Of is er iemand die jij real life heel erg vertrouwt, want dit moet je niet alleen doen, schat. Dat lukt niet. Dan zak je inderdaad weer weg in een heel diep dal en nu hulp zoeken voorkomt dat het nog erger wordt. Je hebt de eerste stap al gezet door hier te gaan schrijven. Door eerlijk tegen jezelf te zijn en dat vind ik zo enorm moedig van jou! Ik hoop dat je je beseft hoe knap dat is, dat je hier geen mooi weer speelt, etc. Ik begrijp ook je verwarring, niemand wil een eetstoornis, het is inderdaad wat je schrijft: je HAAT het en toch is het als een soort van verslaving, iets waar je controle over hebt, waar je je veilig bij voelt, wat een patroon is geworden. Misschien dat je therapie destijds toch niet "af" was, dat er nog een stukje ligt om op te ruimen. En dat is geen schande, Esther, helemaal niet zelfs, alleen moedige mensen durven te erkennen dat ze hulp nodig hebben, dat ze in de war zijn en steun willen... Volg je gevoel, Esther, probeer eens uit te vissen voor jezelf hoe het komt dat je met zoveel schuldgevoelens rondloopt, en met zoveel angst, want die twee dingen springen naar voren in je bericht. Ik wens je heel veel sterkte, zet hem op! En kom alsjeblieft schrijven als het even niet gaat, of als je bang bent, etc. Hier hoef je je niet schuldig te voelen, we zitten in hetzelfde schuitje, hier is alleen maar steun en een luisterend oor. En soms misschien zelfs een beetje wijze raad, al kan niemand jou hier echt adviseren, we kunnen elkaar alleen maar stimuleren de oplossing in jezelf te vinden. Liefs en een knuffel voor jou! Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |