Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Friday, October 18, 7:17:51 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, [8] ] |
| Subject: Re: Ik heb het weer verkl**t (TRIGGER) | |
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Wednesday, December 15, 7:39:32 In reply to: Zoë 's message, "Ik heb het weer verkl**t (TRIGGER)" on Tuesday, December 14, 15:02:45 Lieve Zoë, Ik vind helemaal niet dat jij het hebt verknald, je doet juist heel erg je best! Het is aan jou of je met je ouders wilt praten/durft te praten, ik denk wel dat het je zal opluchten als je het hen hebt verteld! Dan hoef je niet meer rond te lopen met jouw geheim, waarmee je je nu heel erg eenzaam voelt. Je ouders hebben duidelijk iets door en maken zich denk ik ook ongerust. Maar nogmaals: vertel het hen alleen als het goed voelt, als je durft! Dat is heel belangrijk, dat je niks forceert. Het heeft geen zin je schuldig te voelen, Zoë, daar schiet je niks mee op. Het is een kwestie van vallen en opstaan, vergeef jezelf de uitglijders die je maakt, die maken we allemaal hoor! Wat je vader betreft: wil je zelf met hem praten? Ik denk dat wij hierover geen oordeel kunnen geven... Ik denk wel, Zoë, dat het nuttig is om met de huisarts te gaan praten, die heeft beroepsgeheim hoor, en het verplicht je tot niets... Ik weet niet of jij je huisarts genoeg vertrouwt... In ieder geval denk ik dat het belangrijk is dat je hier real life niet alleen mee blijft rondlopen! Want dan glij je alleen maar meer af in de negatieve spiraal waarin je zit. Probeer in ieder geval jezelf niet de schuld te geven, je bent ziek, je hebt een eetstoornis, daar heb je niet om gevraagd en daar kun je niks aan doen, daar hoef je je ook niet voor te schamen hoor!!! Heel veel sterkte, Zoë, knap zoals jij je gevoelens uit, dat is heel moedig, besef je je dat wel? Ik ben blij dat je deze plek zo fijn vind en ik vind het fijn dat je ons hebt gevonden, ik vind je een lieve meid en wou dat we meer konden doen voor je, maar die stap is aan jou, en pas als je er aan toe bent, geen moment eerder. Leg de meetlat dus niet te hoog... eis niet te veel van jezelf... luister naar je gevoel, dat is de beste graadmeter. Ga desnoods een dagboek bijhouden of kom hier nog vaker schrijven om uit te zoeken wat jou tegenhoudt het aan je ouders te vertellen of aan een vriendin of de huisarts of iemand anders uit je omgeving die je vertrouwt... Heel veel sterkte, ik denk aan jou! Liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |