| Subject: Voor Jane |
Author:
Zonnebloem
|
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: 19/02/09 3:05:07
Lieve Jane,
Ik schrijf je dus, zoals ik je al heb laten weten, onder een nieuwe draad verder.
Ik hoop, dat je verdriet, boosheid en moeheid inmiddels minder zijn geworden, die veroorzaakt werden door onbegrip van een vriend.
Ik heb m'n rusttijd verder benut om voor je te bidden en heb Jezus om wijsheid gevraagd, wat ik je mocht schrijven.
Onderstaande tekst heb ik via een mail vorige week zelf ontvangen van een christelijke vriendin.
Zonder het verhaal van de vlinder, had ik de onderste teksten zelf ook al en in de afgelopen jaren ben ik daar zelf ook heel vaak op gewezen.
Ik hoop dan ook, dat je het onderstaande al biddend zal kunnen lezen en de teksten goed tot je door zal laten dringen (zo is het mij ook altijd verteld!)
Zo geef ik het dan nu ook maar aan jou door :-).
Ik kan je eerlijk zeggen lieve Jane, dat deze teksten mij altijd heel goed hebben geholpen en bemoedigd, juist in deze situaties, waar jij nu ook tegen aan loopt!
Misschien ken je ze wel. Zie het dan ook als antwoord van Jezus op je moeilijkheden op dit moment, oke?
Je weet wel, lieve Jane, dat ik jou wil helpen waar ik kan en hoop echt, dat je hier wat mee kan en wilt doen!
Ik ga het hieronder uittypen.
O ja, er staat boven deze tekst ook eigenlijk nog een plaatje boven van een mooie blauwe vlinder, die kan ik er helaas niet bijplaatsen :-).
DE LES VAN DE VLINDER:
Op een dag, verscheen er een kleine opening in een cocon. Een man zat uren te kijken hoe de vlinder zijn lijf door de kleine opening probeerde te worstelen. Op een gegeven moment leek het of de vlinder geen vooruitgang meer boekte. Het leek of hij niet verder kon dan hij gekomen was. De man besloot de vlinder te helpen: hij pakte een schaar en opende de cocon. De vlinder kwam er nu een stuk makkelijker uit.
Maar de vlinder had een verweerd lijf. Hij was klein, met verschrompelde vleugels. De man bleef kijken, want hij verwachtte, dat de vleugels zich elk moment zouden openen en groter en steviger zouden worden, zodat ze het lijf konden dragen.
ER BEBEURDE NIETS!
Integendeel, de vlinder leefde zijn leven al strompelend. Hij kon zich slechts bewegen met zijn verweerde en verschrompelde vleugels. Hij heeft nooit kunnen vliegen. De man was vol liefde en goede bedoelingen, maar begreep niet dat de kleine opening in de cocon en de worsteling van de vlinder om er uit te komen, de natuurlijke weg was om het vocht vanuit het lijf in de vleugels te persen, zodat hij gereed zou zijn om te vliegen, zodra hij de cocon had verlaten. Soms, zijn worstelingen precies wat we nodig hebben in nhet leven. Als we ons leven zonder obstakels zouden leven, zouden we kreupel raken. We zouden niet zo sterk zijn als we moeten zijn. We zouden nooit kunnnen vliegen......
Ik vroeg om kracht,
en ontving moeilijkheden om me sterker te maken...
Ik vroeg om wijsheid,
en kreeg problemen om op te lossen...
Ik vroeg om voorspoed,
en kreeg hersenen, het verstand, om te kunnen werken...
Ik vroeg om moed,
en kreeg obstakels om te overwinnen...
Ik vroeg om liefde,
en kreeg mensen op mijn pad met problemen, die ik kon helpen...
Ik vroeg om gunsten,
en ik ontving kansen...
"IK KREEG NIETS VAN WAT IK WILDE", maar "ONTVING ALLES WAT IK NODIG HAD".
Leef je leven zonder angst. Ga je obstakels tegemoet met de wetenschap dat je ze kunt overwinnen...
Ja, lieve Jane hier staat wel heel wat he? Het zal voor jou misschien ook wel confronterend zijn nu, en toch moest ik dit toch voor je opschrijven. Om je te helpen. Ik hoop, dat je dat ook zo zal kunnen zien, ook het onderstaande wat ik ga schrijven....
Als je dit verhaal hebt gelezen, kun je dan misschien een klein beetje snappen, waarom je vriend zei, dat je door sommige dingen heen moet en het misschien beter is niet in te grijpen?
Dit kon ik jaren terug ook niet begrijpen, hoor. Dat hebben ze mij ook vaak uit moeten leggen.
Ook ik reageerde net als jij! Huilen erom en m'n vele maskers dan maar weer opzetten, denken: laat maar....het heeft geen nut, ik steun nu helemaal niet meer op mensen, ik ben iedereen toch maar tot last, ik kan er maar beter niet meer zijn.....
Och, lieve Jane, dit is zoooo herkenbaar! Hoe vaak ik hiermee niet heb geworsteld!
En toch... door o.a. dit soort vreselijk moeilijke vaak onbegrijpelijke situaties heen, hebben wij eind vorig jaar toch de overwinning kunnen behalen!
Daardoor zijn wij zo enorm sterk geworden, dat we nu zoveel kei moeilijke situaties aankunnen in de kracht van de Heer!
Wij allemaal houden ons heel stevig aan Jezus vast, zeker nu Jane! We kunnen nu natuurlijk niet anders meer. Hoe zouden we anders onze onmenselijke pijn in onze rechterelleboog, die al helemaal is uitgezaaid, tot in onze vingers toe en tot bovenaan onze schouder toe uit kunnen houden, zonder finaal door te draaien en totaal in te storten?
Jezus houdt ons staande Jane, ook jou en je kleine meisje, vergeet dat aub niet.
Jullie zijn, net als wij, heel kostbaar voor Jezus!!!
We zijn parels in Gods hand, niet vergeten, hoor!
Alleen in Jezus kracht kunnen we verdergaan, jij en ik.
Ik vind het verschrikkelijk voor jou, dat je dit alles juist op dit moment er bij hebt gekregen, maar we weten toch, dat voor niets het goede moment is. Ik zat ook helemaal niet te wachten op die vreselijke pijn, nu het op psychisch gebied zo veel beter gaat, ook al is dat nog wel moeilijk. Maar we staan er nu zo heel anders in!
Ook nu het op allebei de gebieden heel zwaar is. Zowel onze huisarts, onze therapeute en onze lieve vriendin, die onze strijd, moeiten en zeker onze worstelingen de afgelopen jaren zo van dichtbij hebben meegemaakt, zien, hoe anders wij met moeilijke situaties omgaan, juist doordat wij zo sterk zijn geworden door alle moeilijke omstandigheden! En jij weet ook wel, dat ook wij het niet gemakkelijk hebben, door alles wat wij al met jou hebben mogen delen.
Ik ben nog steeds heel blij, dat wij zoveel met elkaar al hebben kunnen delen, zodat we elkaar kunnen blijven bemoedigen en helpen!
Laten we dat ook blijven doen en samen ook weer verder strijden, lieverd.
We hebben mensen om ons heen nodig, Jane, we kunnen niet zonder. De Here God heeft ons allemaal toch niet voor niets geschapen en aan elkaar gegeven?
Natuurlijk vind ik het ook moeilijk voor je kleine meisje, omdat ze zoveel nog niet kan snappen.
Ik hoop toch, dat je een beetje rustiger naar bed hebt kunnen gaan en dat je haar uit hebt kunnen leggen, dat zij niets fout heeft gedaan en jou ook geen pijn geeft. En als je nog veel hebt moeten huilen is dat alleen maar goed, want huilen werkt genezend :-).
Enne.... nee Jane, je hoeft het niet alleen op te lossen, je mag wel leunen. Probeer het eerst bij Jezus te brengen.
Als het je morgen nog aanvliegt, kun je me, als je wilt, weer schrijven, zodat ik kan kijken, of ik je dan weer verder kan helpen. Morgenmiddag ben ik naar m'n zus, maar volgens mij, werk jij dan ook.
Morgenavond ben ik wel thuis, dan kunnen we elkaar weer schrijven, als je dat dan wilt.
Kun je me dan precies schrijven, waar je het meeste tegen aanloopt? Als je het anders wilt, b.v. toch weer iemand bellen, als je dat aankunt, is ook goed, hoor. Kijk maar wat voor jou goed is, oke?
Lieve Jane, wil je wel blijven leunen als het nodig is? Het mag WEL, hoor! En nee, je HOEFT niet altijd sterk te zijn.
Ja, je MAG zeggen, dat je even niet meer KAN!
Enne...... nee lieverd, je hoeft geen sorry te zeggen, want ik begrijp je maar al te goed! Ook begrijp ik, dat je zoveel tegelijk voelt, dat ken ik wel, hoor! Blijf je hart maar bij me uitstorten, als het nodig is. Ik hoor je.... ik luister naar je, ik hoor jouw pijn en je verdriet ook en probeer je zo goed mogelijk te helpen, voor zover ik het kan :-).
Ja, m'n kleintjes zijn echt weer heel dapper geweest in therapie! Ze slapen gelukkig nu, want het was wel weer zwaar voor ze.
Ja, fijne en goede huisarts hebben we. Heel alert ook. Ze houdt ons echt wel goed in de gaten!
Ja, Jane, soms hebben we wel heel veel knuffels nodig, he? Hihi, die heb je van ons, juist omdat wij met veel zijn, dan ook wel gekregen, hebben we je er niet mee overspoeld, toch :-) :-) :-)
Wij gaan nu toch maar eens stoppen en kijken of we in ons bed kunnen blijven liggen....
Natuurlijk weer een enorme lange post, maar we hebben het met liefde voor jou gedaan hoor en we hopen echt dat je er wat mee kan...
Lieve Jane, heel veel sterkte weer toegewenst en ook weer heel veel Rust en Vrede van Jezus.
We zullen elkaar hier morgen (straks voor mij dus...) vast wel weer tegenkomen.
Doei, lieve Jane, ik hoop, dat je inmiddels zult slapen, veilig in Jezus armen....
Veel liefs,
Zonnebloem
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
| |
Feedback: 