| Subject: Re: Hoe leg je veiligheid uit? |
Author:
Zonnebloem
|
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: 21/02/09 16:52:59
In reply to:
Jane
's message, "Re: Hoe leg je veiligheid uit?" on 20/02/09 23:55:25
Hey lieve Jane,
Ja, dacht ik wel, hihi...
Ik ben het allang weer vergeten, hoor. Ik ben gelukkig niet zo moeilijk. Kan mij ook gebeuren, als ik zo'n moeilijk telefoontje of b.v. een moeilijk gesprek heb gehad.
Hoe is het nu met jullie? Zijn jullie weer bekomen van alles? Zijn jullie nachten al een beetje rustiger geworden wat betreft aanvallen, reizen e.d.?
Kan ze al wat meer binnen blijven bij het Lammetje?
Ja, mijn kleintjes dragen ook wel veel lasten en verantwoordelijkheden, daar sta ik zelf ook vaak van te kijken, dat dit kan. En dat gaat ook goed. Gelukkig wel.
Is ze nu niet meer zo verlegen? Hihi, ja, erg leuk...Nou, mijn kleintjes vonden, dat het wel goed was, om tegen haar te zeggen. Zo knap en moedig allemaal!
(Oeps, nu niet weer verlegen worden, hoor, hoeft niet :-) )
Ja, dat zal je idd wel missen. Ik ben zelf ook heel graag daar, lekker een poos weg van alles, terwijl andere dingen dan wel door kunnen gaan.
Ja, die reactie kennen wij ook wel, hoor, van: zie je nu wel, het is dus wel weer zo, etc.
Kun je dan misschien met de klachten over je menstruatie met je vrouwelijke huisarts praten? Of is dat toch nog te moeilijk voor je?
Ja, dank je wel. Gelukkig is het nu, dankzij de bevrijding en al vele genezingen van dat misbruik die Jezus daarin al gegeven heeft, voor het eerst sinds 35 jaar, dat we daar anders in staan! Wel bijzonder, nog wel wennen, alles is n.l. nog niet weg, maar met z'n allen kunnen we er samen met Jezus doorheen gaan.
Ook nu zullen we toch wel blij zijn, als dit gekke gedoe weer voorbij is. Hier wordt het wel heftig "gevierd". Jakkes idd!
Ja, we zijn wel geweest gisteren. Jedidja schreef je daar al wat over. Ik weet niet, of je dat al gelezen hebt.
Ik heb (en wij allemaal) wel tijd nodig gehad om bij te komen!
We waren n.l. héél ruim op tijd weggereden, ivm files. Ik weet dat die kant op er altijd wel veel files zijn. Toch, flink balen dus, kwamen we 20 minuten te laat in de kerk. Toen ik bij mij de snelweg opreed, stond ik al meteen in de file en heb er niet meer uit kunnen komen! Dat had ik dus niet verwacht!
Gelukkig heb ik nog wel een behoorlijk stuk van de kerkdienst mee kunnen maken.
En ja, op de begraafplaats was het dus idd vreselijk voor ons allemaal. Zoveel vreselijke herinneringen... En niemand nu dus, die ons op kon vangen. Voor het eerst van m'n leven was ik alleen bij een graf... Ik hoop dit nooit meer zo mee te hoeven maken! Ik weet ook niet alles meer, ikzelf en de kleinsten waren wel heel erg ver weg.... Het was daar totaal niet veilig voor ons!
We waren allemaal heel blij, dat we weer terug in de kerk waren, waar we koffie konden krijgen, dat hadden we wel even nodig! Ja, gelukkig hebben we wel goed afscheid kunnen nemen. Ik ben wel heel blij, dat wel wel hebben kunnen gaan, maar liever nooit meer zo....
Omdat onze lieve vriendin nu natuurlijk niet veel met ons kon praten, hebben we gelukkig wel met haar kinderen en parners kunnen praten. Dat was ook wel fijn. Even wat anders en flink bijpraten. Dat kan gelukkig met dit soort gelegenheden!
Daardoor konden we al het moeilijke bij het graf weer even naast ons neerleggen.
Toen we weer weggingen, kwamen we dus weer in de file!!
Nou, Jane, we vergingen van de pijn in onze arm, maar ook in onze rug, zolang stilgezeten, eerst in die lange file en toen in onze scootmobiel in de kerk, op de begraafplaats en tijdens het koffiedrinken.
Ja en toen weer in een ellenlange file.... nee, daar hadden we nu even geen behoefte meer aan.
Dus, toen we weer op de snelweg waren heb ik een andere zus van mij gebeld, die ca. een kwartiertje van de plaats woont, waar de begrafenis was. Zij was gelukkig thuis, en omdat we elkaar al lang niet hadden gezien, zijn we dus omgekeerd en naar haar toe gegaan.
We hebben fijn bij kunnen kletsen. Haar man en 2 kinderen waren een dagje weg. Zij hadden vorige week al vakantie, wat bij ons dus nu pas is.
Toen ik 's avonds weg wilde gaan, kwamen zij net thuis, dus toen zijn we wat langer gebleven.
Uiteindelijk waren we dus pas (maar wel file vrij :-) ) om 20.00 uur thuis.
We waren echt totall loss en lagen zo'n 2 uur later dus al in ons bed. We konden niet meer op of neer!
Helaas hebben we toch maar 1,5 uur kunnen slapen, de rest van de nacht, met af en toe er uit, om te bewegen en ja, helaas ook weer overgeven door de bizarre herbelevingen! proberen te rusten. Ik las ergens , dat jij zowaar ook 1 uurtje hebt kunnen slapen! Beter iets dan niets, denk ik maar.
Vanmorgen ben ik wel om 10.30 opgestaan, al ging het niet van harte!
Lieve Jane, we gaan er zowat onderdoor, zoveel pijn in onze arm! We kunnen niet meer!
We kunnen bijna niet meer douchen, het lukt zowat niet meer!
We blijven het maar uitroepen naar Jezus!
Zelfs met onze elleboogbrace kunnen we niet zoveel meer doen.
Het typen doen we zoveel mogelijk weer met 1 hand, het gaat niet zo goed meer met de rechtse hand. We kunnen die vingers ook al niet meer goed gebruiken, zeker al niets meer vastpakken. Het valt gewoon uit onze hand, en dan die extreme pijn....
We moeten er zoveel om huilen...
Ik hoop, dat het toch ook weer rustiger bij jou zal gaan worden!
Ja, Jane met zoveel pijn, kunnen wij idd ook weer niet goed eten, het lukt even niet zo, sorry, nee het klinkt niet goed, we doen ons best, maar of het komt eruit, of we krijgen er gewoon niets in...
Fijn, dat jullie goed hebben kunnen zingen gisteravond.
We hadden je berichtje in bed nog kunnen lezen, enne... o ja, lieve Jane, bedankt nog voor je fijne berichtje gistermorgen, erg lief. We hadden het idd nog kunnen lezen voor we wegggingen.
Jij ook weer heel veel sterkte en tot schrijfs, we blijven voor jullie bidden!
Veel liefs,
Zonnebloem
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
| |
Feedback: 