Volkert van der Graaf, een mol van de overheid. -- Dierenrechten forum

[ Show ]

Support VoyForums

[ Shrink ]

VoyForums Announcement: Programming and providing support for this service has been a labor of love since 1997. We are one of the few services online who values our users' privacy, and have never sold your information. We have even fought hard to defend your privacy in legal cases; however, we've done it with almost no financial support -- paying out of pocket to continue providing the service. Due to the issues imposed on us by advertisers, we also stopped hosting most ads on the forums many years ago. We hope you appreciate our efforts.

Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your contribution is not tax-deductible.) PayPal Acct: Feedback:

Donate to VoyForums (PayPal):

[ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2 ]

[ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ]

Date Posted: 09:10:24 05/21/03 Wed
Author: iemand
Subject: Volkert van der Graaf, een mol van de overheid.

Volkert van der Graaf viel al sinds zijn opleiding op door zijn onverzettelijkheid, geslotenheid en zijn
speurzin, zijn leraren waren niet weg van zijn sociale vaardigheden, maar enkelen wel van zijn
gedrevenheid en betrokkenheid.
E�n van de docenten, die informant was voor de BVD als eerstelijns waarnemer in het toekomstige
wereldje van milieu, natuur en dieren activisten maakte de BVD attent op deze ietwat stille
teruggetrokken, maar fanatieke jongeman.
Een anonieme medewerker van het ministerie van Milieu en Gezondheidszorg nam als eerste contact op
met de jonge man en vanuit zijn gedrevenheid en de kans iets zinvols te doen leverde Volkert puik werk
af. Door Volkerts inzet kreeg men inzage in bepaalde ongewenste ontwikkelingen binnen de land,- en
tuinbouw en de opleidingen binnen Wageningen.

Met deze eerste aanzet vroeg men aan Volkert of hij niet meer en beter werk wilde verrichten en aldus
plaatste de BVD, zonder dat Volkert het eigenlijk besefte de altijd gewenst Mol binnen de milieu,- en
dierenactivisten groeperingen.
Al snel bleek dat men hem uitstekend kon inzetten als een echte veldwerker en liet men hem eerst de
actiegroep Lekker Dier oprichten te Wageningen, alwaar ook Petra Lievense lid werd, gestuurd door
haar baas Jan Pronk om Volkert te controleren; zij was niet op de hoogte van Volkerts dubbelrol. Zij dacht
dat ZIJ de mol was en dat Volkert degene was die gecontroleerd moest worden.
Keer op keer gebruik makende van zijn aanleg de dingen kernachtig te analyseren met oog voor detail,
alsmede zijn bevlogenheid en betrokkenheid voor bepaalde klinische juridische zaken en zijn
levensfilosofie - waarbinnen de oprukkende materialisatie een gevaar voor mens en dier - was het in zijn
ogen en zijn werk dat hij op alleen op deze wijze zo de gevaren ter rechterzijde bestreed, want in links zag
deze jongeman de bewogen en bevlogen beschermers van het milieu.
Om Volkert de basis te geven voor een betrouwbare en vertrouwde omgeving liet men hem in het door
hem zo bekende Wageningse circuit zijn eigen stichting (VMO) oprichten en bezorgde de BVD hem via
de achter,- en voordeur opdrachten.
Volkert kreeg ook een uitkering, waardoor hij geloofwaardig binnen het metier bleef, waar het hebben van
een respectabele baan eerder afkeurend dan bevorderend was en het hebben van een uitkering meer
een aanbeveling was voor je sociale en politieke inslag.
In eerste instantie zag men deze wat vreemde jongeman niet als ��n van hen, maar - met behulp van een
bekende juridische medewerker - won Volkert een aantal dubieuze zaken en maakte daarmee binnen de
kring furore, ook zijn analyses maakten dat men hem ging respecteren.
Keer op keer bleek Volkert een gouden greep, dankzij zijn activiteiten kreeg men meer en meer inzicht in
het reilen en zeilen van de milieubeweging, maar men wilde ook binnen de harde dierenactivisten en de
kraakbeweging een ingang en Volkert was de sleutel, men had eindelijk toegang tot de keiharde wereld
van de anarchisten en het dierenbevrijdingsfront.
Volkert won veler vertrouwen door het langste op een kraakterrein Pudoc als boomhut bewoner te blijven
en daarmee zijn eerste grote daad te verrichten, terwijl hij in werkelijkheid alle informatie tot het laatst toe
doorspeelde aan zijn opdrachtgevers.
Binnen het metier was men ondertussen overtuigd van Volkerts betrouwbaarheid, maar nog ��n daad
moest hij verrichten om voor allen volledig betrouwbaar te worden, namelijk het uitschakelen van een
Milieuambtenaar; deze was op de ware identiteit gestuit van Volkert en kon voor de ministeries en de
BVD een groot probleem worden, net nu men ingang en toegang kreeg tot de keiharde kern.
Het geluk wilde dat men de man toch al kwijt wilde, daar deze als ambtenaar al vaker de plannen had
doorkruist en men gevaar liep dat deze openheid van zaken zou geven met alle gevolgen van dien voor
de diverse ministeries, tevens was het de goede gelegenheid Volkert een nadere gerichte training te
geven, men hoopte en verwachte door dit offer een grote slag te kunnen slaan.
Men gaf Volkert bij Harderwijk via de d-compagnie (�demonstratie-compagnie�) een korte militante
opleiding, alwaar hij leerde met handvuurwapens om te gaan en kreeg hij zijn eerste sabotage en
informatie over het samenstellen van explosieven en brandbommen, om zo binnen het wereldje van
activisten nog meer aanzien te verwerven, maar ook om zichzelf te kunnen verdedigen.
Na zijn opleiding kreeg Volkert de ��nmalige steun van een professional die de ambtenaar uit de weg
ruimde en Volkert deelgenoot maakte van de planning, uitvoering en sporenvernietiging als sluitstuk op
zijn opleiding, daarmede de naam van Volkert binnen het metier een unieke sinistere klank te geven.
Vanaf nu had Volkert toegang tot de hoogste kringen van de kraakbeweging en het dierenbevrijdingsfront
en kon hij vanuit de VMO zijn BVD contact keer op keer zeer belangrijke informatie verstrekken.
Volkert bleek geen scrupules te hebben, wat betreft het doel en de middelen, als zijn heilige doel, een
beter Nederland maar bereikt zou worden, ondanks de kosten en de gevolgen.
Om zijn naam en faam verder te vergroten liet men Volkert enkele boeren op papier afpersen met
bezwaarschriften, via de geheime fondsen kon men zo Volkerts activiteiten financieren en waren de
betalingen nimmer te traceren en was voor de kritische achterban van Volkert het een gegeven dat het
geld afkomstig was van corrupte boeren, terwijl het in feite om overheidsfondsen ging.
Nadat Volkert verschillende malen met hulp van Vleugels een aantal zaken had gewonnen en ook zijn
stichting goed liep, alsmede de contacten met de kraakbeweging en de dierenactivisten zag men hem
meer en meer ook als een bedreiging, men had een monster gecre�erd, dat weliswaar niet alles overzag,
maar die voor de BVD meer en meer een gevaar opleverde, zeker gezien zijn positie binnen het milieu
en zijn kennis van de zaken.
De BVD zag zich genoodzaakt Volkert meer en meer te controleren en Petra kreeg via haar
opdrachtgever de opdracht zich nog meer aan Volkert te binden.
Op enig moment ontstond de bizarre situatie dat Pim Fortuyn zich begon te manifesteren en een gevaar
opleverde voor de zittende politiek en de binnenlandse machtsverhoudingen.
Deze man moest gestopt worden, koste wat kost.

Allereerst probeerde men de man belachelijk te maken, daarna te demoniseren en stukje bij beetje
probeerde men de link met de dierenactivisten en antibont te leggen om zo de basis voor een eventuele
afrekening geloofwaardig te maken.
Nadat bleek dat ondanks alle tegenwerking en het Leefbaar Nederland debacle Pim Fortuyn met zijn
nieuwe groepering LPF meer en meer zetels ging winnen werden de hulptroepen ingeschakeld.
Eerst liet men activisten met borden en leuzen de flamboyante politieke komeet in diskrediet brengen, in
de hoop dat deze zijn geduld zou verliezen of zijn toevlucht zou nemen tot het in dienst nemen van eigen
bescherming via knokploegen, daarmede zijn vermeende foute rechtse positie versterkend.
Toen dit niet lukte schakelde men Petra in om via de Biologische Bakkers Brigade Fortuyn te taarten,
ditmaal niet met de obligate slagroomtaart(en), maar nu met stront en kots gevulde taarten, opnieuw om
de gevaarlijke coming man te shockeren en uit te schakelen en te blameren.
Opnieuw mislukte de actie, want Fortuyn ging niet in de aanval, nam geen priv� bescherming en bleef
sto�cijns vragen om staatsbescherming.

Men hoopte in eerste instantie dat enkele militante milieu of dierenactivisten het vuile werk wilden
opknappen, maar zij zagen in Pim Fortuyn voor hen geen direct gevaar, meer en meer werd duidelijk dat
��n van de eigen mensen het karwei moest klaren.
Het net om Volkert sloot zich.

De tijd begon te dringen.

Pim Fortuyn was op weg naar een monsterzege, met alle politieke gevolgen voor het land, zeker ook voor
binnenlandse en buitenlandse zaken, milieu en ontwikkelingswerk en last but not least ook defensie
begon de man als ernstig hinderlijk te ervaren met zijn geprononceerde uitspraken.

De MID had het huis van Fortuyn vol afluisterapparatuur geplaatst op verzoek van de CIA, daar men zijn
uitspraken op het gebied van defensie, Europa en de JSF nogal verontrustend vond. Ook Brussel maakte
zich ernstige zorgen om deze man, die door Bolkestein een �pleefiguur voor Europa� werd genoemd,
maar de angst bij Brussel ging veel dieper dan slechts een homoseksuele man die vernieuwing wilde in
Nederland. Deze man zou met zijn doortastende intellect zoveel in Brussel kunnen stoppen, dat men dat
liever wilde voork�men. Toen dan ook bleek dat Pim Fortuyn zich niet achter de JSF en het Europese
veiligheidsbeleid wilde scharen en zijn reorganisatie van defensie wilde doorzetten, was de boot aan.
Vanaf dat moment werd Fortuyn in feite vogelvrij verklaard en aan Volkert werd medegedeeld dat Pim
Fortuyn een gevaar voor zijn o zo belangrijke milieu zou zijn en dat Petra haar actie was mislukt, althans
het psychologische deel.
De diensten werkten nu de klok rond en gaven Volkert keer op keer relevante informatie, zodat hij zijn
aanslag zou kunnen voorbereiden en ook geestelijk en mentaal rijp gemaakt werd voor zijn aanslag.
Men besloot dat Volkert vanwege zijn betrokkenheid bij een eerdere moord, alsmede de gegevens die bij
hen bekend waren vanwege zijn dubbelrol hem de meest geschikte kandidaat maakte, want de harde
kern van de activisten zouden ondubbelzinnig met hem afrekenen als zijn dubbelrol uitkwam.
Hierna zag Volkert de hopeloosheid van zijn situatie in, want zowel zijn beschermheren vanuit de diverse
overheidsdiensten, dubieuze wethouders, ambtenaren en juridische afdelingen, als zijn ontvangen gelden,
maakten hem kwetsbaar bij zijn eigen achterban en de intelligente Volkert wist vanaf dat moment dat hij
geen keuze meer had, anders dan loyaal meewerken en hopen en rekenen op een goede afloop.

Allereerst was Volkert in Breda, maar daar waren de omstandigheden te ongunstig en de kans op
ongezien weg te komen, bleken nihil, bovendien viel zijn gedrag min of meer op, dus werd de actie ter
plekke afgeblazen.
Wat Volkert niet wist was, dat de geheime dienst moedwillig had lopen blunderen, men vond de plaats en
het tijdstip ongunstig en wilde zo al voor een ��rste ruis zorgen, want bij een latere aanslag, zou men zich
de verdachte personen herinneren en daarmee het toekomstige onderzoek extra bemoeilijken.
In Hilversum waren de kansen beter, men zou zorgen voor een back-up team, de omgeving leende zich
perfect voor een aanslag en Volkert had de meeste kans om weg te komen, vanwege de vele autoweg
mogelijkheden in de nabije omgeving en de spitsdrukte.
Direct bij het ontwaren van Pim Fortuyn die naar buiten kwam, verscheen Volkert vanuit de bossage en
begon zijn wapen leeg te schieten op de onfortuinlijke politicus Pim Fortuyn.
Wat Volkert echter niet wist was dat er een extra schutter - met extra loop en vizier - standby was,
aanwezig ter ondersteuning, om het karwei desnoods af te maken, of het genadeschot te verzorgen.
Niemand had gerekend op de aanwezigheid van Smolders en zijn onbesuisde actie.

Na de aanslag vluchtte Volkert met op zijn hielen Smolders. Tot op het laatste moment hoopte en rekende
Volkert op zijn ontsnapping, niet wetende dat de arrestatie teams al voor hem klaar stonden, want ze
konden hem nu niet meer laten ontsnappen, de teams waren in feite aanwezig om eventuele onrust en
demonstraties de kop in te drukken en als rookgordijn te functioneren.
Ze zouden onmiddellijk na Volkerts vlucht de omgeving afzetten en zo eventuele achtervolgers afremmen
en zorgen voor het verstoren van de sporen. Niet dat deze agenten dat wisten, echter, wel hun hoogste
bazen waren op de hoogte en de agenten deden alleen datgene waartoe ze opdracht kregen en zouden
hebben gekregen.
Slechts ��n van hen was met de werkelijke situatie op de hoogte en ook Volkert kende hem, wat ook de
reden was, dat hij zich redelijk lijdzaam liet afvoeren en de toezegging van zijn topverdediging kreeg.
Op de plaats van het misdrijf, hield men vanwege een gecre�erde �technische� storing de ambulance
geruime tijd tegen om zo iedere mogelijke kans op herstel en redding te voork�men.

De Forensische experts verzamelden alle hulzen, waardoor deze onderzocht konden worden op sporen
vanuit welk wapen en welke loop deze waren afgevuurd, de verkeerde hulzen, werden keurig vervangen,
evenals de kogels door enkele afgevuurde patronen op een varken, waardoor men zich verzekerde van
de ��n schutter ��n dader theorie�.
Volkert kreeg te horen dat zijn verdediging perfect zou zijn en dat hem niet de zwaarste straf zou worden
opgelegd, bovendien zou men zijn gevangenis regime zo aangenaam mogelijk maken en zou voor hem
gezorgd worden als hij weer vrijkwam.
Mocht hij echter niet meewerken, dan zouden zijn vriendin en dochtertje de dupe worden en zou hij zowel
voor links als rechtse extremisten vogelvrij zijn en ook zijn ondersteuning van de geheime contacten
verliezen.
Meteen na zijn arrestatie zorgde men voor voldoende ruis, men sprak consequent over daders die
gearresteerd zouden zijn, hetgeen ook klopte, alleen de back-up man had niemand op het terrein echt
gezien, maar was wel door een arrestatie team als verdachte afgevoerd en werd later als �onschuldige�
vrijgelaten.
De ministers verklaarden nerveus en bleekjes dat zij er niets aan konden doen en dat ze geshockeerd
waren, hetgeen een understatement was, daar zij weliswaar niet de ware toedracht kenden, maar een
zeer sterk vermoeden hadden en daardoor totaal ontdaan waren, zeker voor de mogelijke gevolgen, als
dit ooit uitkwam.

Ook waarschuwde men de Burgervader van Wageningen wetende dat deze zijn wethouders zou
informeren, waardoor hun contactman de veldwerkers van Volkert zou kunnen waarschuwen en de
bewijzen te vernietigen.

Eurodusnie, de Bakkersbrigade en VMO hadden aldus alle tijd alle sporen met Volkert te verbreken of
informatie te doen verdwijnen.
In het huis van Pim Fortuyn werden onmiddellijke alle bugs verwijderd in het kader van het zogenaamde
sporen onderzoek, wat meer een sporen-wis-operatie was geworden, ook de harde schijf van Fortuyn�s
computer werd keurig leeggemolken en daarna beschadigd, want anders zou een IT of Computer expert
in staat zijn alsnog de data te herkennen of in ieder geval sporen te vinden die duidden op mogelijke
aanwezigheid van verdwenen data.
De regie over het onderzoek liep nagenoeg perfect, men had in ��rste instantie Volkerts huis in
Harderwijk snel bezocht en Petra en het kind in veiligheid gebracht om zo aan Volkert te tonen dat men
de gemaakte afspraken nakwam, verder verwijderde men zorgvuldig de mogelijke sporen die konden
aantonen dat Volkert geen ��nling was geweest.

Volkert had echter ��n troef kaart, hij had als het ware een extra verzekering ingebouwd, conform zijn
achterdochtige aard, waardoor hij de diensten onder druk kon zetten als zij blijk zouden geven hem te
laten vallen.
Toen Volkert meende dat men hem dan ook te weinig steunde en hij angstig begon te worden vanwege
de ontwikkelingen, belde hij Petra en gaf haar aanwijzingen vanwege de garage, Petra begreep deze
aanwijzingen niet, maar de meeluisterende dienst wel.
Onmiddellijk nam men contact op met Volkert en men kwam toen duidelijk overeen, dat Volkerts proces
over de emotionele termijn heen getild zou worden en dat ��n van de rechters minimaal een min of meer
vertrouwde persoon voor Volkert zou zijn, ook dat men voor 100% zijn bescherming op zich zouden
nemen en hem later volledig zou compenseren.
Op dat moment gaf Volkert zich gewonnen en konden de teams opnieuw zijn huis doorzoeken, daar vond
men dan de zogenaamde chemicali�n, maar die waren alleen voor het grote publiek, in werkelijkheid
haalde men informatie, aanwijzingen en bewijzen weg.
Dat was dan ook de reden dat tijdens het proces de chemicali�n en de zogenaamde bommen niet in de
strafmaat zijn meegenomen, aldus opnieuw Volkert aantonende dat men op zijn eisen inging en hem zou
steunen.
De ingestelde commissie verzamelde alle gegevens omtrent de beveiliging of juist het gebrek eraan,
maar mee nog aan de mogelijke bedreigingen, want van belang was dat men beschikte over alle
relevante zijdelingse informatie, het kon en mocht niet gebeuren, dat men op enig moment onaangenaam
verast zou worden door zogenaamd onverwacht bewijs.
Dus iedereen werd opgeroepen om vanwege de waarheidsvinding zijn/haar informatie over de veiligheid
van Fortuyn te verstrekken, opdat de commissie zich een juist beeld zou kunnen vormen en het mogelijke
falen van de overheid aan de kaak zou kunnen stellen.
Alle aldus verkregen informatie en documenten gaven de geheime diensten een duidelijk beeld van de
mogelijke kansen op ontdekking van hun project, waarvan slechts een minimum aan mensen op de
hoogte was en is, maar een lek zou desastreus zijn en op deze wijze kon men kennis nemen van een
mogelijk lek en dat alsnog dichten.
Ook zorgde men voor veel wind en rookgordijnen, zodat alle informatie diffuus en sporen verwaterden en
verwaaiden, hiermee voorkomende dat bepaalde groeperingen alsnog achterdochtig zouden worden
over de handel en wandel van Volkert en men een onbeheersbaar probleem zou hebben gekregen.
Ook tijdens de autopsie werd het onderzoek lichtjes getraineerd, men (her)schreef een obductie rapport
met aangepaste bevindingen, onder het mom van de kreet �we moeten de maatschappelijk onrust
wegnemen en niet aanwakkeren�, �wij hebben een plicht tegenover het slachtoffer, maar ook een plicht
tegenover de maatschappij�.
Volkert is veroordeeld, conform de afspraken kreeg hij niet de maximale straf, ook geen TBS welke hem
zijn toekomstige herintegratie in de maatschappij onmogelijk zou maken, maar Volkert vind de strafmaat
te hoog en hoopt op een vermindering.
De veiligheidsdiensten zitten met hem in de maag, ze hebben zoveel mogelijk van hun sporen gewist, alle
lijntjes en dat waren er meer dan hen lief was, hebben ze verbroken of afgedekt, maar immer blijft het
gevaar van Volkert en zijn eventuele vertrouweling(en).
De moord heeft meer teweeg gebracht dan men verwachte, men had gerekend op een korte heftige
maatschappelijk onrust, daarna zou de partij wel ineen storten, zonder leider, zonder duidelijk en helder
beleid, was dat slechts een kwestie van tijd.
Tot schrik van de planners en beramers, bleek de partij langer aanwezig en moeilijker te beschadigen,
ook al gebruikte men alle bekende middelen van infiltranten, onrust, zwart,- en verdachtmaking en ieder
geoorloofd en ongeoorloofd politiek pressie middel.
Koste wat kost moest voork�men worden dat deze partij de voet tussen de deur kreeg van Binnenlandse
Zaken of Defensie, want dan had men toegang tot de geheime stukken en was de kans aanwezig dat een
doorzetter en vindingrijk persoon zich ging bemoeien met deze zaak.
Zo was alles erop gericht deze partij verder functioneren onmogelijk te maken, want op die wijze zouden
zij ook niet als op ��n na grootste partij zitting kunnen nemen in de Kamercommissie Veiligheid - ook wel
de �Commissie Stiekem� in de wandelgangen genoemd - en dan kennis hebben kunnen nemen van het
rammelende beleid omtrent Pim Fortuyn�s veiligheid.
Doeltreffende heeft men ook dat obstakel opgeruimd; de partij is verworden tot een kleine protestpartij
met geen invloed meer in de politieke hoofdarena en men zal ook ten alle tijden willen voork�men, dat
voorlopig deze groep inzage krijgt in de geheime stukken.

Aldus zal de tijd de laatste sporen uitwissen, de papiervernietigers hebben al grotendeels hun werk
gedaan, de VS is tevreden over de inzet van de Nederlandse veiligheidsdienst(en) en Nederland behoort
weer tot de loyale volgers van de VS en niet de Europese Vliegtuig,- en Wapen industrie.

De Royalisten kunnen opgelucht adem halen, de man die de paleizen wilde openstellen voor het publiek,
omdat het een publiek bezit zou zijn is van het toneel verdwenen.

De politiek kan opgelucht ademhalen want de man en zijn partij zijn grotendeels uit beeld verdwenen en
de door hem gepredikte vernieuwing en veranderingen zijn verworden tot lege woorden en men kan weer
verder gaan met het aloude bekende politieke werk.

De Milieu,- en Dierenactivisten kunnen opgelucht ademhalen want Pim Fortuyn komt niet aan hun zo
moeizaam opgebouwde netwerk van financiering door middel van overheidsgelden en hun invloeden
middels bepaalde wethouders en kamerleden.

Defensie kan opgelucht ademhalen want de rigoureuze reorganisaties die PF voorstond zijn van de baan
en hun posities zijn voorlopig weer enkele jaren veilig gesteld met alle bijverdiensten die erbij horen, leuke
trainingen in de VS, ori�ntatiereizen en samenwerking en uitvoering van kostbare internationale
verplichtingen.

Asielbeleid kan weer ademhalen want alle aangekondigde maatregelen, welke hun moeizaam
opgebouwde massale industrie zou beknotten tot een effici�nt en beperkte organisatie is van de baan,
waarbij velen werkzaam opgelucht adem haalden, want het is een miljardenverslindende industrie, waar
velen een stevig belegde boterham mee verdienen.

Onderwijs kan opgelucht ademhalen, want het compleet doorgeschoten beleid en wildgroei zal niet
worden beteugeld en de gevreesde afrekening op prestaties zal niet worden ingevoerd.
Gezondheidszorg heeft opgelucht ademgehaald, want de man de bijl die alle overbodige managers en
beleidsmedewerkers wilde vervangen door effici�nte zorg aan het bed is van het toneel verdwenen.

De Diensten halen opgelucht adem, maar het gevaar is nog niet geweken, Volkert is de laatste schakel
in het gevaarlijke spel, waarin een mensenleven niet meer waard is dan een dierproef, zal Volkert
lijdzaam afwachten of men hem in leven laat en hun verplichtingen nakomt of zal men hem uit de weg
ruimen om ook zo het laatste bewijs van hun betrokkenheid uit te wissen.

Word Volkert het slachtoffer van een overspannen medegevangene, zal hij een voedselvergiftiging
krijgen, zal hij een onverwachte hartkwaal oplopen, een hersenaandoening of zal men hem afkopen met
een veiligheidsgarantie en een som geld.

Volkert weet als geen ander, dat zijn voormalige trawanten er niet voor terugschrikken hem hardhandig ter
verantwoording te roepen als ze zijn verraad en dubbelspel beseffen.

[ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ]

Replies:

Re: Volkert van der Graaf, een mol van de overheid. -- pierre, 01:35:34 08/16/03 Sat
- Re: Volkert van der Graaf, een mol van de overheid. -- vegan, 02:21:36 12/11/03 Thu