Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Sunday, December 22, 2:58:52 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, [3], 4, 5, 6, 7, 8 ] |
| Subject: Re: Hoi Liesje (trigger) | |
|
Author: Liesje |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Friday, July 22, 11:18:14 In reply to: Anja 's message, "Hoi Liesje" on Saturday, June 18, 22:50:49 Lieve Anja, Het is weer een tijdje geleden dat ik iets van me liet horen,hé. Ik had het nogal druk tijdens de examens en wou ook niet veel over mezelf kwijt. Ik ben er niet door voor mijn examens,maar ik doe wel tweede zit mee. Ik ben met een studiebegeleidster gaan praten en die raadde me aan om toch mijn herexamens mee te doen. Ik was dat zelf ook al wel van plan. De examenperiode zelf was weer heel rot. Mijn moeder deed niets anders dan zich bemoeien. Elke dag kreeg ik weer te horen dat ik er niet door zou geraken, dat ik mijn best niet deed (al een heel jaar niet,volgens haar!), dat ik te veel pauzes nam,... Het kwam zelfs zo ver dat ik geen pauzes meer durfde nemen als zij erbij was. In het begin deed ik dat nog wel, maar dan zat ik er zo gespannen bij (ik had immers schrik dat ik naar mijn mama haar mening weer te lang beneden zou zitten), dat ik uiteindelijk op mijn kamer bleef. Ik voelde zoveel druk in die periode dat ik me dan ook weer meer ben gaan snijden. Het enige waar ik me dan aan optrok waren de zaterdagavonden. Dan mocht mijn vriendje komen en kon ik even alle stress vergeten. Maar ook dat wou mama niet meer. Ze stond erop dat hij niet meer kwam tijdens de examens (een negatieve invloed op mijn studiegedrag volgens haar). En toen begon ik echt te flippen. Nu nam ze me ook dat nog af. Ik had het gevoel dat ik geleefd werd i.p.v. dat ik zelf leefde. Alles werd voor me geregeld, ik mocht zelf niets beslissen. Ik ging er echt aan kapot. Uiteindelijk heb ik er met mama en papa over gepraat. Gelukkig begreep papa me wel. Hij heeft het dan geregeld dat ik mijn vriendje toch mocht zien, maar wel maar van 21u tot 22.30 u (compromis met mama). Mama beloofde me dan ook om zich niet meer zo te bemoeien met mijn studeermethode. Maar na een week begon alles weer opnieuw. Toen de examens voorbij waren, was die druk ook zo goed als weg. Ik voelde me terug goed, snoepte en sneed mezelf niet meer. Ik was echt gelukkig en kon terug plezier maken. Ik heb ook nog twee gesprekken met mijn psychiater gehad. Ik vertelde haar over de examenperiode en ze vroeg me of ik de volgende keer mijn ouders wou meebrengen. Dat heb ik dus ook gedaan. Alleen mijn vader ging mee, want mijn moeder moest die dag werken. In dit gesprek had ik ook voor het eerst het gevoel dat mijn psychiater iets voor me kon doen. Ze legde papa uit dat hij en mama voor te veel druk zorgde. Dat ik daardoor alleen maar slechter ging presteren en ook nog eens al mijn boosheid die daardoor werd opgeroepen op mezelf ging uitwerken door te snijden. Ze vertelde hem dat ik oud genoeg was om te bepalen wanneer en hoeveel ik leer. En dat zij de indruk had dat ik echt wel mijn best deed,maar dat ik soms helemaal blokkeerde. Dat gesprek heeft me echt wel geholpen. Papa heeft nadien er met mama over gepraat en ze zeiden me dat ze gingen proberen zich er niet meer mee te bemoeien. Nu ben ik ondertussen al wat aan het blokken voor mijn herexamens. Meestal gaat dat heel goed,maar wanneer iedereen hier thuis het huis uit is, gaat het vaak wat minder. Langs de ene kant heb ik ook wel wat schrik om volgend jaar weer op kot te zitten. Ik wil niet weer zo'n rotjaar meemaken. Ik lig nu weer een beetje met mezelf in de knoop. Ik vind me ook weer veel te dik (ik snoep dan ook weer), ik voel me soms ook slecht omdat ik niet geslaagd ben voor mijn examens, heb het gevoel dat ik voor anderen niet goed genoeg ben (het zal waarschijnlijk wel eerder voor mezelf zijn). Deze week heb ik ook weer twee keer gesneden. Ik ben nu ook al een week alleen thuis. Ik denk dat het daarom juist zo slecht gaat,want daarvoor ging het echt goed. Mijn ouders en zussen zijn voor twee weken naar zee. Ik blijf thuis om wat te leren. Maar mijn vriend blijft nu wel twee weken hier logeren (zodat ik toch niet altijd alleen ben, overdag doet hij wel vakantiewerk). Ik denk dat ik me juist nu slecht voel omdat deze situatie me aan Gent doet denken. Ik heb echt zoveel schrik voor volgend jaar! Ik heb dan ook deze week nog niets geleerd. Het gaat gewoon niet. Ik zit maar heel de tijd te piekeren. En omdat ik dat dan niet wil, begin ik maar wat te snoepen.Maar dan voel ik me weer zo dik en zo zwak, dat ik weer heel negatief over mezelf begin te denken. Met het gevolg dat ik me dan snijd. Ik voel me ook heel schuldig tegenover mijn ouders. Zij denken dat ik al een hele week goed heb geleerd en dat alles goed gaat. Gisteren belde mama me nog en vroeg of het een beetje ging (ze bedoelde daarmee of ik last had van snoepbuien en of ik me nog gesneden had). Ik antwoordde dat alles super goed ging. Ook tegen mijn vriend doe ik alsof er niets aan de hand is. Binnenkort moet ik naar mijn psychiater bellen voor een nieuwe afspraak. Ik denk dat ik haar dan maar eens zal vertellen dat het toch weer even niet goed gaat (vorige keer had ik haar niet verteld dat ik me toch weer een paar keer gesneden had omdat papa bij me was. En ik wil hem niet kwetsen of ongerust maken) Veel liefs Liesje [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
 Re: Hoi Liesje (trigger) | Anja | Friday, July 22, 11:43:26 |