Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Thursday, March 13, 7:14:00 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, [4], 5, 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: Hoi Dina! |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Sunday, June 26, 9:36:37 In reply to: Dina 's message, "Re: Hoi Dina!" on Sunday, June 26, 0:48:54 Lieve Dina, Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat die vrienden het niet helemaal begrijpen. De vraag is alleen of het nodig is dat ze alles begrijpen. Ik denk persoonlijk dat het veel belangrijker is dat jij jezelf begrijpt en dat je van die vrienden vraagt jou te accepteren zoals je nu bent. Ze hoeven het niet persé te begrijpen, als ze jou maar respecteren door jou serieus te nemen. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat jij niet het gevoel hebt dat je onder druk staat als ze met jullie aan tafel zitten. Helemaal begrijpen is vrijwel onmogelijk, omdat ze zelf geen eetstoornis hebben en niet in jouw gevoelswereld kunnen kijken. Jij doet niets fout, je kunt je wel voornemen om een poging te doen zo helder mogelijk te zijn over wat er met je is tegen de mensen met wie je dit wilt delen. Als je begrepen wilt worden straal dan ook begrip uit naar die vrienden, snap je? Ik bedoel hiermee dat als jij bijvoorbeeld laat zien dat je het heel goed begrijpt als ze niet goed begrijpen wat een eetstoornis inhoudt en dat ze dat misschien best een delicaat onderwerp vinden. Maak duidelijk dat je hun eventuele angst en/of onzekerheid hoe nu met jou om te gaan heel goed kunt begrijpen. Als je in zo'n sfeer gaat praten zul je merken dat ze ook meer hun best gaan doen om jou te begrijpen, dat volgt automatisch. Straal openheid uit naar hen en nodig uit tot vragen stellen, hoe gek die vragen in hun ogen misschien ook zijn. Ik geloof erin dat als je iets wilt van anderen het ermee begint dit zelf uit te stralen. Dus wil je vertrouwen schenk dan vertrouwen en je krijgt het automatisch terug. Ik denk dat het er een beetje mee te maken heeft dat je het zelf nog moeilijk vindt om erover te praten met je vrienden, zoiets straal je dan onbewust uit, dat voelen anderen aan, misschien is dat het stukje wat ze niet begrijpen. Veroordeel jezelf hier niet over door te denken dat je "iets niet goed hebt gedaan", maar streef er gewoon naar het nog beter te doen, je doet het al hartstikke goed, je bent aan het leren en dat is een proces. Het begint erbij jezelf te leren begrijpen. Wees er eerlijk over naar je vrienden hoe moeilijk het is voor je om erover te praten. En maak vooral ook duidelijk hoe fijn je het vindt dat je vrienden in ieder geval openstaan voor een gesprek. Dat je het bijzonder waardeert dat ze naar jou willen luisteren. Het is heerlijk dat jouw partner jou zo steunt! Als jij niet met je werkgever wilt praten over wat er precies aan de hand is dan hoeft dat niet. Dat ben je niet verplicht. Volg hierin je gevoel, Dina, zet wel even voor jezelf op een rijtje wat de reden is dat je dit liever verzwijgt tegen je werkgever. Is dat een angst dat je je baan zult verliezen? Of ben je bang dat je werkgever je niet meer voor vol aan ziet/denkt dat je gek bent en/of niet meer geschikt voor je job? Of iets anders? Of een combinatie van vele factoren? En hoe zat er precies de vraag in om weer te komen werken? Werd dat letterlijk zo gezegd of was het een interpretatie van jouzelf? Je hoeft niet te voldoen aan de verwachtingen van andere mensen, Dina, jouw gevoel is heel duidelijk, je kunt de druk van het werken nu niet aan. Dat is een heel belangrijk signaal van jouw lijf, luister ernaar. Voel je niet schuldig dat je nu tijd voor jezelf neemt, tijd die je heel hard nodig hebt. Ik vind je helemaal niet egoïstisch, ik vind het heel goed dat je inziet dat werken nu geen optie is. Wees hier duidelijk over naar je werkgever en/of collega's. Er komen heus weer betere tijden, maar nu is terug gaan werken geen optie, wees daar heel duidelijk over. Je hoeft niet te vertellen waarom dat zo is. Het is gewoon zo. En als ze dat niet willen/kunnen accepteren dan is dat niet jouw probleem hoor, dat is niet egoïstisch, dat is opkomen voor jezelf en "nee" durven zeggen (moeilijk is dat he!). Wat zal het heerlijk zijn als je gips eraf mag! Ik kan me voorstellen dat het nu erg onaangenaam is met het warme weer. En daarna lekker met vakantie. Focus je daar maar op. En op de gedachte dat je bezig bent met jouw eigen helingsproces, waar niemand tussenin mag komen, vrienden niet, collega's niet, de maatschappij niet, jij vaart jouw koers met slechts één doel: herstel! En daar passen geen mensen bij die jou niet begrijpen, jou niet steunen in je weg hier naartoe. Geef anderen dus niet zoveel macht, ze hoeven jou niet te begrijpen en je bent geen uitleg verschuldigd tenzij je zelf de behoefte voelt om uitleg te geven, maar ga dan goed bij jezelf na waarom je dat wilt doen... Het allerbelangrijkste is nu dat de mensen die dichtbij jou staan jou gewoon accepteren precies zoals je nu bent. Fijne zondag, Dina en veel sterkte, ik denk aan jou! Liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: Hoi Dina! | Dina | Monday, June 27, 20:34:04 |
|
||
