| Subject: Re: Hoe leg je veiligheid uit? |
Author:
Zonnebloem
|
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: 15/02/09 2:33:45
In reply to:
Jane
's message, "Re: Hoe leg je veiligheid uit?" on 14/02/09 23:17:39
Lieve Jane,
Zoals Jedidja je al schreef in een andere topic, moesten we eerst even heel wat anders doen (dus even zingen en de kleintjes een beetje dansen, voor zover dat nu gaat:-) ), om te voorkomen dat we weer in herbelevingen zouden komen. De kleintjes dreigden er al weer in terecht te komen, dus toen ze vroegen: Zonneboem, mag wij sing en dans fan Jees? zei ik meteen: ja, is goed doen jullie dat maar. Wel mooi om te horen en te zien, hoe ze zingen en dansen voor Jezus!
Ja, in al hun lichamelijke en psychische pijn, kunnen ze dit nog wel gelukkig. Het helpt hun zo goed om vol te kunnen blijven houden en niet weg te gaan en bij ons allemaal te blijven. Ik zeg altijd: jullie hoeven je nu niet meer te gaan verstoppen, jullie mogen in het Licht bij Jezus blijven! Dat willen ze ook gelukkig!
Ja, wat de hoofdpijn betreft, het zal wel een combinatie van even kunnen slapen en herbelevingen zijn.
Inmiddels is hij weer weg.
Is jouw hoofdpijn ook weer weggegaan?
Nee, rustig of ontspannen zijn onze nachten helaas nog niet. Zoals je ziet zijn we weer op een vroeg tijdstip jou aan het schrijven. na zo'n lange tijd in ons bed hebben kunnen blijven liggen, kan onze rug het nog niet hebben, dat we gaan liggen. We hebben een sta-op stoel, zodat onze rug overdag (en indien nodig dus ook 's nachts) wel tot rust kan komen, maar ook daar zijn we nooit vrij van pijn.
Onze huisarts heeftg een tijdje terug nog gezegd, dat als we vanwege de pijn in onze rug niet in bed kunnen liggen, dat we dan moesten proberen om een goede houding in onze sta-op stoel te vinden en dan daar proberen te slapen. Soms lukt dat, zo niet, dan kunnen we we er wel een nacht in doorbrengen. (uitrusten)
Moeilijk nu ook idd om een goede en makkelijke houding voor de rechterarm te vinden. Lukt nog niet zo goed. We liggen maar te draaien, zeer vermoeiend.
Nou Jane, ik ben blij voor je, dat jij je eten erin hebt kunnen houden, bij ons is het er vanavond ook weer uit gekomen. Echt niet lekker. Schreef jij afgelopen week niet, dat je een zere keel ervan had, nou, die hebben wij ook alweer.
Ja, ik weet wel, dat het wel weer een keer beter zal gaan met het eten.
Fijn, dat je weer wat meer energie hebt gekregen.
Knap, dat jij er afstand van hebt kunnen doen. Wel moeilijk, dat je lieve meisje nog zo veel moet reizen.
Ja, wel te begrijpen, dat ze daarom niets tegen jou gezegd heeft.
Ja, verdrietig, dat ze nu zo aangevallen wordt als ze daarbuiten is. Praat ze er nu met jou meer over? Weet je nu van elke keer dat ze is gaan reizen, of zegt ze daar niet zoveel over?
Ja, heel herkenbaar, dat je maag nog omdraait..... Als je weer regelmatiger kunt gaan eten, wordt dat ook weer minder, hoor.
Ja Jane, gelukkig ben je er nog..... Heel goed, dat je door deze angst bent heengegaan, dat is ook een verwerkingsproces en heeft ook tijd nodig. Neem er ook de tijd voor, die jij nodig hebt. Als je dingen forceert schiet je er ook niets mee op. Jij weet en voelt wat jouw lichaam kan verdragen en het geeft zelf aan, wat het nodig heeft.
Ja, dan wordt het moeilijk he, als je niet meer naar binnen weg kunt vluchten.....
Als ik het me nu goed herrinner, stond het niet zo duidelijk in je ander post over dat half uurtje in je kerk, maar nu begrijp ik het wel.
Ja, Jane, al die nare herinneringen en o.a. scheldpartijen van vroeger.... heeeeeeeeeel herkenbaar.
Leuk om in het kerkkoor mee te zingen. Ik heb vanf de lagere school t/m m'n 16e jaar in een jeugdkoor gezongen in de kerk waar ik toen kwam. Wij houden natuurlijk niet voor niets zo van zingen van Jezus! Alleen begrepen we er toen geen snars van wat we allemaal zongen! Net zo min, als we van de preken iets snapten!
Gelukkig hebben we Jezus in onze harten en hartjes kunnen vragen en kunnen we nu alles wel begrijpen, wat we lezen en horen!
Gelukkig vindt ze het wel fijn om mee te oefenen!
O ja, vreselijk om steeds een doodskist te moeten zien, dan is het wel meer te snappen, daqt ze 's nachts zo bang is. Wij bidden ook nu weer voor jullie, hebben dat al vaak gedaan, maar we gaan er ook mee door. Bidden helpt, nietwaar?
Ik hoop, dat ze het er idd in de therapie over zal kunnen hebben. Dat ze hier goed over kan praten. Ik kan wel begrijpen, dat je hier niet om zit te springen, maar het lijkt me wel goed, dat ze het zal doen.
Nee, als ze daar 's nachts is, kun je haar idd niet bereiken....
Blijf hier ook voor bidden, Jane, dat Jezus haar hier bij helpt, dat ze het met je therapeute kan delen. het is zo nodig!
Heel veel sterkte voor de nacht en de komende dagen en ik hoop, dat je een fijne en gezegende tijd in de kerk zal hebben.
Tot schrijfs. Ik ga m'n bed ook opzoeken voor een paar uurtjes, hoop ik..... en dan ook naar de kerk.
Veel liefs,
Zonnebloem
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
| |
Feedback: 