Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Friday, December 27, 11:48:15 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
| Subject: Re: Welkom! | |
|
Author: Fluffy |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Friday, May 06, 14:25:21 In reply to: Anja 's message, "Re: Welkom!" on Thursday, May 05, 19:01:03 Bedankt voor dit bericht, het doet me echt al heel veel en geeft me toch al steun. Ik denk dat ik al lang met een onzeker gevoel zit. Vroeger was ik wat dikker dan normale kinderen, werd er wat door gepest. Ben altijd al heel teruggetrokken geweest en onzeker. Was heel kieskeurig in vrienden. Pas als ik wist dat ik ze echt kon vertrouwen kwam ik wat losser bij hen. Ik luisterde veel naar hen en hielp hen met hun problemen, maar kon nooit niet goed over mijn problemen en gevoelens babbelen. Heb me altijd wel dik gevoeld, maar kon er met leven. Het was niet echt een probleem. Wou altijd wel wat dunner en mooier zijn, maar welke vrouw wil dat niet soms? Bij mij is het gekomen toen ik midden in mijn eindexamens zat en mijn grootmoeder overleed. Ik zat met mijn gedachten bij mijn eindexamens, eindwerk, maar ook bij het overlijden van mijn grootmoeder. En toen opeens ben ik gestopt met eten. Vond het niet waard dat ik nog mocht eten. Heb ook mij zelf de schuld gegeven van het overlijden van mijn grootmoeder en dat mijn moeder niet tijdig bij haar kon zijn. Vanaf toen ben ik gestopt met eten. Totdat ik veel was afgevallen en mijn moeder tegen mij zei 'Ofwel ga je naar een dokter, ofwel ga je terug eten'. Ik heb zo een fantastisch lieve moeder dat ik haar niet wou teleurstellen, ben dan terug gaan eten, maar ben dan in het andere uiterste gevallen door enorm veel te gaan eten. Dus werd ik dikker en kon dat niet echt goed verdragen en aanvaarden. Dan heb ik mezelf opgelegd van te eten en te braken. Door te eten en te blijven eten vulde het me wel vanbinnen, de leegte die ik had, maar achteraf had ik dan zo'n slecht gevoel dat ik begon te braken... en zo ben ik in een viceuse cirkel terecht gekomen. Niet eten, veel eten, braken,... ga zo maar door. Als ik deze eetstoornis niet had gehad? Dan denk ik dat ik misschien toch wel gelukkiger zou zijn, meer zou genieten van de dingen rond om mij. Ik weet dat eten mijn leven op dit moment toch wel beheerst. Elke dag voor de spiegel staan, tienduizend dingen aantrekken om te kijken of ik er niet dik in lijk. Het is echt soms zo vermoeiend. Deze avond het etentje waarom ik er tegen op kijk? Gewoon het is weer eten, weer nadenken over het feit waar het minste vet in zit. Waar word ik niet dik van? Ga ik me achteraf weer zo slecht voelen? En ik wil me niet slecht voelen? Maar wil mijn moeder ook niet teleurstellen en het liefst van al wil ik me gewoon amuseren en plezier maken, er van genieten zoals gewoon mensen dat doen, zonder er bij na te denken. Ik hoop dat het me deze avond lukt en dat ik me niet te slecht voel achteraf... Morgenavond ga ik dan bowlen met ex-klasgenoten misschien, maar wil niet dat ze denken dat ik dikker ben geworden. Heb zo veel schrik van wat mensen van mij denken. xxx fluffy [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
 Re: Welkom! | Anja | Friday, May 06, 16:00:34 |