Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Friday, December 27, 11:06:35 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: Welkom! |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Thursday, May 05, 19:01:03 In reply to: Fluffy 's message, "Re: Welkom!" on Thursday, May 05, 17:55:10 Lieve Fluffy, Bedankt voor jouw vertrouwen en je uitgebreide antwoord, ik vind je nu al waardevol hier! Je schrijft dat je sinds twee jaar "rommelt" met eten, dat is ernstig, is het zo maar ineens ontstaan of is het er geleidelijk ingeslopen? En weet je nog of er een aanleiding was om te stoppen met eten en te braken en je zo slecht over jezelf te voelen? Heb je die onzekere gevoelens ook sinds twee jaar of zijn die er al langer? En heb je enig idee hoe het komt dat je zo onzeker bent? Overigens zijn onzekere gevoelens kenmerkend voor mensen met een eetstoornis, evenals slecht over jezelf denken en denken dat het allemaal wel meevalt en je het allemaal wel zelf kunt oplossen. Geloof me, je kunt dit niet alleen! En het is wel degelijk ernstig genoeg om hulp in te schakelen, Fluffy, als dit dagelijks ritueel is en soms zelfs vaker dan één keer per dag dan raad ik jou dringend aan om op zoek te gaan naar gespecialiseerde therapie. Ik begrijp dat het moeilijk is voor je om toe te geven dat je het alleen niet red, maar er is geen andere weg, anders blijf je door dobberen, doelloos, zonder plannen voor je toekomst en jezelf steeds meer isolerend... Je vriend kan je hierbij steunen, dat kan enorm helpen als je besluit hulp te zoeken, want therapie is niet makkelijk en roept veel op. Dan kan je in je dagelijks leven zeker een paar brede schouders gebruiken :) Ik kan jou natuurlijk geen antwoord geven op de vraag waarom je zo slecht/negatief over jezelf denkt, dat vergt graven in jezelf, waarom ben je dat gaan doen? Heb je dat altijd al gedaan? En wat zou er gebeuren met je als je het anders zou gaan doen? Ik begrijp heel goed dat je er tegenop ziet om naar de verjaardag van je moeder te gaan, dat jou dat zoveel spanning en zenuwen geeft, dat vind ik heel erg voor jou. Is er iets wat je leuk vind om te doen waar je ontspanning in kunt vinden? Muziek of zo of een mooi boek of een lekker warm bad of een wandeling in de natuur? Of.... noem maar op, we hebben allemaal zo onze dingen waar we van opknappen, jij hebt vast ook een manier om je te ontspannen en even al die gedachten los te laten. Het klinkt ook alsof je heel veel druk op jezelf zet, ik maak dat op uit jouw zin: "Ik heb nog zoveel vragen die ik moet beantwoorden.Soms dan lijkt het echt eindeloos." Misschien is het slim om eens te beginnen met niet van jezelf te eisen dat je vragen moet beantwoorden, maar mag beantwoorden. Op jouw tijd. Je mag tijd voor jezelf nemen, je mag lief zijn voor jezelf. Druk op jezelf zetten levert je geen fijne gevoelens op, in tegendeel zelfs, je gaat je er alleen maar beroerder door voelen. Dingen van jezelf eisen die je niet waar kunt maken komt je zelfbeeld ook niet ten goede. Dan bevestig je weer je negatieve ideeën over jezelf, omdat iets dan niet lukt, dan denk je: "zie je wel... mij lukt ook nooit iets..." Misschien door wat minder van jezelf te vergen ga je je al ietsje beter voelen over jezelf. En heb je meer energie, want door steeds zo slecht over jezelf te denken, slecht te eten en je anders voor te doen dan je je eigenlijk voelt zuig je jezelf leeg, dat slurpt energie, daarmee is de vicieuze cirkel weer rond, want als je je uitgeput voelt dan ben je vaak ook niet blij met jezelf. Hetzelfde geldt voor het hebben van doelen in jouw leven. Misschien kan je gewoon eens beginnen met hele simpele doelen, zoals een brood kopen bij de bakker, of een ander voornemen dat je hebt die dag, iets wat makkelijk haalbaar is... Denk ook eens na over hoe jij je, stel dat je die eetstoornis en onzekerheid en machteloosheid niet had, zou willen voelen, hoe zou jouw leven er dan uitzien? Hopelijk overlaad ik je nu niet met vragen en informatie, laat het maar rustig op je inwerken... Ik vind het heel goed dat je hier bent komen schrijven, dat bewijst dat je er nog iets aan wilt doen, dat jouw eetstoornis het nog niet heeft gewonnen van jou. Houden zo zou ik zeggen! Je hebt alle recht op hulp en steun, dat ben je helemaal waard! Misschien geloof je het nu niet, maar ik meen het oprecht, anders zou ik het niet zeggen! Ik hoop dat je ondanks alles een fijne avond zult hebben, mocht je niet meer schrijven dan wens ik je alvast veel sterkte op de verjaardag van je moeder, kom anders gerust schrijven over waar je precies tegenop ziet daar, wat het met je gevoel doet en hoe je het eigenlijk zou willen, ik neem aan dat je liefst gewoon lekker zou feesten zonder schuldgevoelens? Zet hem op hoor! Liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: Welkom! | Fluffy | Friday, May 06, 14:25:21 |
|
||