Author:
Zonnebloem (meer rust over situatie armen!)
|
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: 12/02/09 23:16:14
Lieve allemaal,
Ik begin even een nieuw draadje, de andere was vol.
Nou, de 1e poging ging dus al mis :-).
Hoe dat komt, leg ik later in mijn verhaal wel uit.
Ik ben vanmorgen dus naar Welzorg geweest voor het maken van een gipsafdruk voor de rechterarm, ivm het maken van een brace.
Nou, gelukkig had die man ons voorbereid, dat het ontzettend veel pijn zou doen, het was idd afschuwelijk, wat we moesten ondergaan. Gelukkig konden mijn kleintjes de tijd met die afschuwelijke pijn schuilen bij Jezus, zij hebben deze pijn dus niet meegekregen.
Ze hebben even om het hoekje gekeken, toen het gips hard aan het worden was, zeiden ze :-). Ik was heel blij om te horen, dat ze niks gevoeld hadden van de pijn, dat wilde ik ze n.l. niet aandoen.
Nou en het gips er afhalen was ook verschrikkelijk! Het ging niet zo goed, waarschijnlijk had die man te lang gewacht, want hij zei, dat het gips te hard geworden was :(.
We dachten echt dat we door de grond gingen en we konden ons ook niet meer inhouden en hebben het dus echt wel even flink uitgegild van de pijn. Gelukkig vond die man dat maar heel gewoon. Later zei hij: ik had echt niets teveel gezegd over de pijn he?
Nou, wat was ik blij, dat het eraf was terwijl ik notabene nog wel gezegd had: laat het er maar omzitten, kan me niets schelen, dat ik dan niets kan, want dan kan het er niet af, maar nu heb ik heel wat minder pijn!) Maar ja, ook al snapte die man dat wel, dat kon niet.
Ik schrok me wel rot, toen hij zei, dat we over 2 weken pas konden komen passen!! Dan is het dus ook nog niet zeker of hij meteen goed is en wanneer we hem dan dus krijgen is nog niet bekend!
Nou ja, betekent dat "met veel spoed maken"? Blijkbaar dus wel. Nou, toen had ik het dus niet meer. Ik vroeg hem of hij dan misschien even mee kon denken. of er iets was, wat ik er dan om kon doen, om die draaiende bewegingen niet te kunnen maken, want de pijn is inmiddels al weer heftiger geworden!
En wat zei hij: nee mevrouw, doe maar in een mitella, dat is het enige dat ik kan bedenken! Nou, erg snugger is die man niet! Dat had ik dinsdag al gemerkt.
O ja, hij had ook al gezegd, dat wat hij dinsdag had gezegd, dat de brace halverwege de onderarm zou komen te zitten tot halverwege de bovenarm niet klopte. Hij zei vanmorgen, dat dat niet kon, want dan kon de arm nog draaien, dus wordt het nu v.a. de pols tot halverwege de bovenarm. En bij de elleboog komt niet 1 scharnier, maar 2 scharnieren, 1 aan de buitenkant en 1 aan de binnenkant.
Eenmaal thuis, hebben we met z'n allen heel lang en flink zitten huilen en hebben zitten bidden, want we konden niet meer en wisten het nu niet meer. De tape kan ook niet meer, want omdat wij het aldoor zo heet hebben en zo zweten hebben we flink uitslag gekregen onder de tape (ziet er niet uit!) en kan dus niet meer.
Nu stonden we wel op het punt om in te storten, vandaar ons vele huilen en bidden. Het werd ons duidelijk in gebed, dat we "onze gipsmeester" moesten bellen. Wij noemen hem onze gipsmeester, omdat hij ons in de afgelopen jaren zo vaak op de gekste manieren in de gips heeft weten te zetten met al onze verwondingen, zodat we zo min mogelijk schade zouden oplopen. De gekste creaties :-) heeft hij kunnnen maken.
Nou, ik had hem om 14.30 uur gebeld en we konden idd al om 16.00 uur komen en ja hoor in een klein half uurtje heeft hij een prima tijdelijke gips brace met een wel hele grote scharnier gemaakt (hij had geen kleiner op vooraad, maakt mij niet uit, beter iets dan niets :-) )in een mooi paars kleurtje (hij houdt altijd van aparte kleuren) Het is wel een heel geval met een flink gewicht om onze arm, maar we zijn toch met z'n allen blij!!! en we zijn Jezus ook heel erg dankbaar, dat Hij opnieuw uitkomst heeft gegeven en voorzien heeft in een noodoplossing! Onze pijn is nu een heel stuk minder, zolang we deze gips brace omhouden! Niet te geloven zeg, wat een gigantische opluchting!
Nou, dan weet je even letterlijk niet wat je overkomt!
Ja, lieve mensen, wat fijn, om eindelijk eens even zoveel minder pijn te voelen!
Als de klittebandjes soms even losser gaan zitten, voelen we wel, dat we hem niet af kunnen doen, dus vannacht moeten we ook gaan probeeren om hem om te kunnen houden. Wij hopen en bidden, dat het wel zal gaan, ook nu die grote scharnier zo uitsteekt! En dat we dan eindelijk eens wat langer in ons bed kunnen liggen en ook weer kunnen gaan slapen!
Ik kon hier niet eerder schrijven omdat we vanavond Bijbelstudie hadden. Maar ik dacht, nu ga ik het toch wel proberen. Door het wennen van de gips brace ging dus ons 1e begin al meteen mis!
Gelukkig konden we snel wennen met het typen. We kunnen, wel in een rustig tempo, zelfs weer met 2 handen typen! Het is wel zwaar (nu dus letterlijk een blok aan onze arm, hihi, maar wel prettiger, dan met 1 hand).
We zijn heel blij, dat we dit met jullie kunnen delen. Dank jullie wel, dat jullie zo met ons mee leven, dat doet ons allemaal heel erg goed!
We houden het hier nu even bij. We blijven jullie op de hoogte houden.
Veel liefs van ons allemaal,
Zonnebloem
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
|
Feedback: 